ေက်းဇူးမေမ့ဟု ဆိုရာတြင္

ေဆာင္းပါး ၁၅-၈-၂ဝ၁၈

ေလာကကုိ အလွဆင္ေသာ က်က္သေရ မဂၤလာေဝျဖာကာ လူသားတုိ႔ကို ႏိုးထေစေသာ နံနက္ခ်ိန္ခါတြင္ မၾကာခဏဆုိသလုိ ၾကားရတတ္ေသာ ဂီတေတးသြားသံကို သတိထားမိ၏။ အဆိုေတာ္ႀကီးသန္းသန္းေမ၏ ေက်းဇူး တင္ပါတယ္ သီခ်င္းျဖစ္သည္။

ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ ၾကားရကာ နားရည္ဝခဲ့သည္။ မ႐ိုးႏုိင္ေသာ၊ အသံုးတြင္ေသာ စကားရပ္စာသားေတးသြားဟု ဆိုခ်င္ေပသည္။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ကူညီမႈေပးသည့္အခါ၊ ၾကင္နာမႈေပးသည့္အခါ၊ လံုၿခံဳမႈေပးသည့္အခါ၊ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္း ကိစၥမ်ားစြာတြင္ အလြယ္တကူ ေျပာေလ့ရွိေသာ ႏႈတ္ထြက္စကားျဖစ္၏။ ႏူးညံ့ညင္သာနားဝင္ခ်ဳိလွ၏။

အသံုးတြင္သေလာက္ အဓိပၸာယ္က်ယ္ဝန္းေပသည္။တစ္ႀကိမ္တစ္ခါႏွင့္ ၿပီးသည္လည္းရွိ၏။ အႀကိမ္ႀကိမ္ အခါခါ ေက်းဇူးတင္ရသည္လည္း ရွိ၏။ လူသားတစ္ဦးခ်င္း၊ အသင္းအပင္း၊ ႏုိင္ငံေရးရာအထိ က်ယ္ျပန္႔ေလသည္။ အလႊာစံု၊ ဆူႀကံဳနိမ့္ျမင့္၊ တိုင္းျခားျပည္ရြာ၊ ေဒသႏွင့္လူမ်ဳိးမခြဲျခား သံုးစြဲေပေသာ ေက်းဇူးစကားဟုဆိုခ်င္၏။ စာေပစကားျဖင့္ ေျပာရပါက ဘာသာေရးႏွင့္ လူမႈေရးအသြင္ ေက်းဇူးေတာ္ေန႔ဟု ခမ္းနားစြာသံုးစြဲေပသည္။

ေက်းဇူးတရားႏွင့္ မကင္းေသာ ေလာကႀကီးတြင္ ေပးဆပ္ျခင္းႏွင့္ ရယူျခင္း ကိစၥေတြလည္း သက္ဝင္ေပသည္။က်ယ္ျပန္႔ေပေသာ လူမႈေလာက၏ ယဥ္ေက်းမႈလည္းျဖစ္ေပသည္။ ျမန္မာ့စ႐ိုက္ ေက်းဇူးကား စိတ္ဝင္စားဖြယ္ အမွီသဟဲျပဳလ်က္ရွိေပသည္။ မကုန္ခန္းႏုိင္ေသာ ေက်းဇူးစကားပင္ျဖစ္ပါ၏။ၾကြယ္ဝေသာေဝါဟာရ ေက်းဇူးဆုိသည့္ စကားရပ္တြင္ ေက်းဇူးႀကီး၊ ေက်းဇူးကန္း၊ ေက်းဇူးမကင္း၊ ေက်းဇူးခံ ေက်းဇူးစား၊ ေက်းဇူးဂုဏ္၊ ေက်းဇူးရွင္ ေက်းစြပ္၊ ေက်းဇူးဆပ္၊ ေက်းဇူးတင္၊ ေက်းဇူးျပဳ၊ ေက်းဇူးမ်ား၊ ေက်းဇူးမဲ့၊ ေက်းဇူးရွိ၊ ေက်းဇူးသိ၊ ေက်းဇူးတရားနားလည္၊ ေက်းဇူးစကား၊ စာေပ့ေက်းဇူး၊ လူမႈစီးပြားေက်းဇူး၊ အက်ဳိးေက်းဇူး၊ ေက်းဇူးသစၥာ၊ေက်းဇူးမရွိ၊ ေက်းဇူးမသိ၊ တံု႔လွည့္ေက်းဇူး စသည္ျဖင့္ ေထြျပားစြာ အလ်ဥ္းသင့္စြာ သံုးစြဲသည္ကို ေန႔စဥ္ေတြ႕ႏုိင္၏။ ေက်းဇူးသိတတ္ျခင္းကို အားေပးျခင္း၊ ေက်းဇူးကုိ မေမ့ဖုိ႔၊ ေက်းဇူးတရားရွိမႈကို ျပန္လည္ေပးဆပ္ဖုိ႔ သြန္သင္ေသာ နီတိၾသဝါဒစကား မ်ားျပားေပသည္။

စာေတာေပေတာတြင္ ေလာကပါလတရား၊ သေဘာတရား၊ လူသားႏွင့္သတၱဝါ အသီးသီးအမွီသဟဲ ျပဳေပေသာ ေက်းဇူးေတြ အေၾကာင္း၊ ျပယုဂ္ႏွင့္သာဓကေတြကား ျမန္မာမႈတြင္ ယဥ္ပါးၿပီးျဖစ္ေပသည္။ လက္ေတြ႕က်ဖို႔ေတာ့ လုိအပ္ဆဲဟုယူဆပါ၏။ ေက်းဇူးတရားသိျခင္း၊ နားလည္ျခင္း၊ အသိအမွတ္ျပဳျခင္း၊ မေမ့ျခင္း၊ ျပန္လည္ေပးဆပ္ျခင္းတုိ႔ကား ဆက္စပ္ၾကေပသည္။

အသိသက္သက္မဟုတ္၊ လက္ေတြ႕အလုပ္ ပါဝင္ရမည့္ တာဝန္ရွိ၏။ ျမန္မာစာေပခရီးသည္ ေက်းဇူးတရားက စတင္ခဲ့သည့္အေရးအဖြဲ႕ဟု ဆုိခ်င္၏။ ပုဂံေခတ္စာေပ ေက်ာက္စာမ်ားတြင္ ေက်းဇူးဆုိသည့္ ေဝါဟာရကို မၾကာခဏေတြ႕ရသည္။ ထံုးမီစံမွ် ရာဇကုမာရ္ေက်ာက္စာကို အကဲခတ္ေစခ်င္၏။ က်န္စစ္သားမင္း၏ သားေတာ္ ရာဇကုမာရ္သည္ သားအရင္းျဖစ္ေသာ္လည္း ထီးနန္းဆက္ခံခြင့္မရ၏။ ေျမးကအရင္း၊ သားကအဖ်ားဟုဆုိသကဲ့သုိ႔ ေျမးေတာ္အေလာင္းစည္သူကို ထီးနန္းေပးခဲ့၏။ သို႔ေသာ္ သားျဖစ္သူက ၿငိဳျငင္ျခင္းမရွိ။ ဖခင္ကြယ္လြန္ခါနီးတြင္ ေရႊဆင္းတုႏွင့္တကြ ကြၽန္သံုးရြာကို အလွဴေပး၏။ ေက်းဇူးဆပ္၏။ ဖခင္ကလည္း သာဓုေခၚ၏။ မကုန္ခန္းႏုိင္ေသာ မိဘေမတၱာကို သိျခင္း၊ မေမ့ျခင္း၊ ေက်းဇူးဆပ္ျခင္းတုိ႔ျပဳခဲ့၏။

သာမန္အခ်ိန္တြင္ ေက်းဇူးသိတတ္ေသာ သားသမီးမ်ားကုိ မိဘကခ်စ္ခင္ေပရာ ေသခါနီးနာမက်န္းျဖစ္ခ်ိန္တြင္ ျပဳစုျခင္း၊ ေက်းဇူးျပဳျခင္း၊ တမလြန္သုဂတိလားရာေကာင္းဖုိ႔ အလွဴဒါနျပဳျခင္းျဖစ္ေပရာ အလြန္ပင္ေလးစားထုိက္၏။ ေက်းဇူးဂုဏ္ကုိ သိတတ္ျခင္းႏွင့္ေပးဆပ္ျခင္း၊ ေနာင္အရွည္ၾကာ မေမ့မေလ်ာ့ေစဖုိ႔ ကမၸည္းေက်ာက္စာ ေရးထုိးျခင္းတုိ႔ကို ေတြးဆျမင္သာ လက္ေတြ႕က်စြာ ေတြ႕ျမင္ႏုိင္၏။ ယခုတိုင္ ေပ်ာက္ပ်က္ျခင္းမရွိ၊ ေမာ္ကြန္း တင္ဆဲျဖစ္၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ေက်းဇူးတရားက စတင္ခဲ့ေသာ ျမန္မာစာေပမွာ ကင္ပြန္းတပ္ျခင္း၏ အယူအေတြး နမူနာေကာင္းျဖစ္ပါ၏။ ေလာကစကား၊ ေလာကြတ္အရ ေက်းဇူးမေမ့ပါဟု ေျပာေလ့ရွိ၏။ နားဝင္ပီယံျဖစ္ပါ၏။ သို႔ေသာ္ေတြးဆစရာရွိ၏။ စိတ္ခ်လက္ခ် အဓိပၸာယ္ေကာက္ဖုိ႔ ခဲယဥ္းေပသည္။လက္ေတြ႕က်က်ၾကားဖူးနားဝ ဥပမာတစ္ခုရွိ၏။ ဆယ္စုႏွစ္ေလးခုခန္႔က ျဖစ္သည္။ ဌာနဆုိင္ရာအႀကီးအကဲတစ္ဦး၏ အေတြ႕အႀကံဳျဖစ္ေလသည္။

တစ္ခါတြင္ ဌာနအတြက္ အရာရွိငယ္မ်ား ေခၚယူသည္။ဝန္ထမ္းေလာင္း ေရြးခ်ယ္ဖုိ႔ျဖစ္၏။ လုပ္ငန္းအေတာ္ အပင္ၿပီးစီးခ်ိန္ျဖစ္သည္။ တစ္ရက္တြင္ သူ႕အိမ္ ေမြးရပ္နယ္ေျမမွ ေဆြရိပ္မ်ဳိးရိပ္ မကင္းသူ၊ သက္တူရြယ္တူ သိကြၽမ္းသူတစ္ဦး ေရာက္လာ၏။ အတန္ၾကာ စကားေျပာ၏။ ထိုအခါ သိမွတ္လိုက္ရသည္မွာ သူ၏ဝန္ထမ္းေလာင္း ေရြးခ်ယ္မႈတြင္ ေဆြမ်ဳိးမကင္းသည့္ ေဒသခံလူ၏သားလည္း ပါဝင္ေၾကာင္း သိရသည္။ သားအတြက္ အကူအညီ ေပးေစလုိေၾကာင္း၊ အခက္အခဲရွိသျဖင့္ အကူအညီေတာင္းျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အလုပ္ရပါက ေက်းဇူးမေမ့ေၾကာင္း လွလွပပေဝေဝဆာဆာ ေျပာ၏။ ထုိအခါ အရာရိွႀကီးသည္ အေသအခ်ာ စဥ္းစား၏။ လူငယ္၏ ေျဖဆိုခဲ့မႈကုိ ဆန္းစစ္၏။

အေထာက္အထားေတြ စိစစ္၏။ ေရးေျဖေအာင္ၿပီး အခက္အခဲျဖတ္ေက်ာ္ျခင္း ဘာသာရပ္တြင္လည္း ေအာင္ျမင္၏။ အေျခအေနက အလယ္အလတ္တြင္ျဖစ္၏။ အေပၚတင္လွ်င္ ရ၏။ ေအာက္ခ်လွ်င္လည္း ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဆင္ျခင္တံုတရား လက္ကိုင္ထားကာ စိစစ္၏။ ဝန္ထမ္းခန္႔လွ်င္ ရႏုိင္ၿပီး ေက်းဇူးမေမ့ပါဆုိသည့္ စကားလက္ခံ ၾကားရၿပီးျဖစ္သျဖင့္ စိတ္ခ်လက္ခ်ပင္ ျမႇင့္တင္ေပးလုိက္သည္။ သို႔ျဖင့္အလုပ္ရ၏။ သို႔ေသာ္ ခက္သည္က ေက်းဇူးမေမ့ပါဟု ဆုိေသာ ရပ္ေဆြရပ္မ်ဳိးသည္ ေျခဦးလွည့္ျခင္း အလွ်င္းမရွိေတာ့ေပ။ ေျခာက္လခန္႔အၾကာမွ စဥ္းစားမိ၏။

ထုိအခ်ိန္တြင္ ဝန္ထမ္းေလာင္း လူငယ္သည္ သင္တန္းႀကီး တက္ေနေလၿပီ။ သူ၏ဆင္ျခင္မႈကား မွတ္သားဖြယ္ ေျဖသိမ့္စရာ ျဖစ္ေလသည္။ သူေျပာတာ ဟုတ္တာေပါ့။ ေက်းဇူးမေမ့ဘူးလုိ႔ပဲ ေျပာတာ၊ ေက်းဇူးဆပ္မယ္လုိ႔ ေျပာတာမဟုတ္ဘူးဟူ၍ ျဖစ္ေလသည္။ ထုိအခါက်မွ ေနသာထုိင္သာ ရွိေပေတာ့သည္။ လူမႈေလာကတြင္ မိမိ၏ အလိုဆႏၵအတြက္ အေရးတႀကီး လိုအပ္ပါက အတင္းအက်ပ္ အကူအညီေတာင္းသည္။ ၿပီးေတာ့ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း၊ မေမ့ေၾကာင္း၊ ျပန္ဆပ္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း လြယ္လင့္တကူ အေလးအနက္ ကတိကဝတ္ျပဳၾကသည္။ သုိ႔ရာတြင္ ကိစၥၿပီးစီး ေအာင္ျမင္သြားသည့္အခါ မသိက်ဳိးကြၽန္ျပဳသည့္ သာဓကေတြ မ်ားေပသည္။

တာဝန္ႏွင့္ လုပ္ပုိင္ခြင့္ရွိသူမ်ား ႀကံဳဖူးမည္ထင္၏။ စာေရးသူပင္ ယင္းကိစၥမ်ဳိး အေတာ္ပင္ ဆုံစည္းဖူးသည္။ အထက္က အျဖစ္အပ်က္ ၾကားဖူးၿပီးကတည္းက ေက်းဇူးစကားဆုိကာ ကတိေပးတတ္သူမ်ားကို ေရွာင္ရွားဖုိ႔ လုံ႔လျပဳရသည္။ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းကင္းေသာ ေက်းဇူးျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ အားထုတ္မိေပသည္။ ေက်းဇူးတင္ထုိက္သူ မ်ားစြာရွိၾကရာ အလြယ္တကူ ေမ့ေပ်ာက္ျခင္း ခံရသူ၊ အေမ့ခံပုဂၢိဳလ္ေတြ မ်ားလွ၏။ထုထည္ႀကီးမား ထင္ရွားသူမ်ားသာ ေကာင္းခ်ီးေပးအသိအမွတ္ျပဳျခင္းခံရသည္ကမ်ား၏။

ကမၻာ့ေက်းဇူးရွင္ႀကီးမ်ား စာအုပ္ကုိ ဖတ္ဖူးပါ၏။ ေလာကႀကီးကုိ ေကာင္းက်ဳိးျပဳသူမ်ားအတြက္ မေမ့ေသာ ေက်းဇူးကုိလွစ္မျပျခင္းျဖစ္သည္။ႏုိင္ငံမ်ားစြာတြင္ ေက်းဇူးရွင္ ႐ုပ္တု၊ ဗိမာန္မ်ား ေတြ႕ရတတ္ေပသည္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုတြင္ ေဂ်ာ့ဝါရွင္တန္၊ အိႏၵိယႏုိင္ငံတြင္ မဟတၱမဂႏၵီ၊ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဖိလစ္ပုိင္ႏုိင္ငံတြင္ ဂ်ဳိေဆရီေဇာ္ စသူတုိ႔ျဖစ္၏။ ေက်းဇူးတင္စရာေတြမ်ားလွေသာ ေလာကႀကီးတြင္ ဘာသာေရး၊ သာသနာေရး၊ လူမႈေရးစသည္ျဖင့္ က႑စုံလင္ေပ၏။ တုႏႈိင္းစရာမရွိျဖစ္ရေသာ မိဘ၊ ဆရာစသည့္ ေက်းဇူးရွင္ေတြလည္းရွိ၏။

မေမ့မေလ်ာ့ဖုိ႔သာျဖစ္ေလသည္။ မွတ္တမ္းကမၸည္းတင္ ေမာ္ကြန္းထုိးတင္သူေတြလည္း ရွိေၾကာင္း ေတြ႕ရမည္ျဖစ္၏။ အမွတ္မထင္ ေက်းဇူးမွ သိသာသည့္ ေက်းဇူးရွင္မ်ားအား အလ်ဥ္းသင့္သလုိ မေမ့ဖုိ႔သာရွိေပ၏။ စီးပြားလူမႈကိစၥမ်ားတြင္ စာေပေက်းဇူးေၾကာင့္ ဘဝေျပာင္းသူေတြ မ်ားစြာရွိ၏။ေအာင္ျမင္မႈရခ်ိန္တြင္ တုံ႔ျပန္ေပးဆပ္ျခင္းမ်ား ေတြ႕ရသည္။ ေခတ္တစ္ေလွ်ာက္ ျမန္မာစာေပတြင္ စာေပေက်းဇူး ခံစားရသူေတြရွိၿပီး ျပန္လည္ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းကုိ ျမန္မာမႈအသြင္ ထင္ဟပ္ေပသည္။ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ ဘုိးေတာ္ဘုရားလက္ထက္က ျဖစ္၏။ ဘုရင္ႏွင့္မိဖုရားစိတ္ အခန္႔မသင့္ျဖစ္ခ်ိန္တြင္ တြင္းသင္းမင္းႀကီးက ဘလႅာတိယပ်ဳိ႕ေရးသားဆက္သ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘုရင္ႏွင့္မိဖုရား အဆင္ေျပ၏။

ဘုရင္က ေက်းဇူးတင္သျဖင့္ တြင္းသင္းမင္းႀကီးကို ေငြမ်ားပုံေပးကာ ႀကိဳက္သေလာက္ ယူေစ၏။ စာဆုိက ေငြမ်ားကုိယူ၏။ သုိ႔ေသာ္ ကုိယ္က်ဳိးမသုံးစြဲေပ။ သူ၏ေမြးရပ္ဇာတိ ေမာင္းေထာင္ရြာ အေရွ႕တြင္ ကန္ႀကီးတည္၏။ ဘလႅာတိယ ကန္ဟု အမည္ေပး၏။ ယခုတုိင္ ထင္ရွားဆဲျဖစ္၏။ စာေပဂုဏ္ေက်းဇူးကုိ ျပန္လည္ေပးဆပ္ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ထင္ရွားေသာ၊ ခရီးေပါက္ေသာ ေက်းဇူးမေမ့ျခင္းျဖစ္ပါ၏။ အေမ့ခံေက်းဇူးတင္သူမ်ား သိသင့္ပါ၏။ A Friend in need is a friend in deep ဟူေသာ ဆုိ႐ုိးစကားကုိ ငယ္စဥ္ကပင္ မွတ္သားခဲ့ရဖူးပါ၏။

လုိအပ္ေသာအခါ ကူညီေသာ မိတ္ေဆြေကာင္းျဖစ္ၿပီး ေက်းဇူးတင္ထုိက္ျခင္းျဖစ္၏။ မေမ့သင့္၊ မလုိအပ္လွဘဲ ကူညီမႈေပးျခင္းသည္ မ်ားစြာသက္ေရာက္မည္ မထင္။ မၾကာမတင္ပင္ ေမ့ေလ်ာ့သြားဖြယ္သာ ရွိပါမည္။ အမ်ားအတြက္ စြန္႔လႊတ္စြန္႔စား ရဲရဲဝံ့ဝံ့ တာဝန္သိစြာ ေဆာင္ၾကဥ္းသူတုိ႔သည္ ေက်းဇူးႀကီးမားၾကေပသည္။ ကမၻာ့ႏုိင္ငံ အခ်ဳိ႕တြင္ Unknown Soldiers ဆုိသည့္ အညတရ စစ္သည္ဗိမာန္မ်ား ေတြ႕ရေလ့ရွိ၏။

တစ္ခါက ေက်းဇူးကုိ မထီမဲ့ျမင္ျပဳ၊ ျပက္ရယ္ျပဳျခင္းမ်ား ရွိေပရာ စိတ္ထားနိမ့္က်မႈကို ေဖာ္ျပရာက်၏။ အေမွာင္ခြင္း၍ အလင္းေဆာင္အံ့ဆုိသည့္ ေဆာင္ပုဒ္ေအာက္တြင္ တာဝန္ထမ္းရြက္ခဲ့ရေသာ စာေရးသူသည္ စာေပေက်းဇူးကုိ မည္သည့္အခါမွ ေမ့မည္မဟုတ္ေၾကာင္း တင္ျပခ်င္ပါ၏။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႕အစည္းသည္ ဘာသာသာသနာအရိပ္၊ ယဥ္ေက်းမႈ၏ အလင္းေရာင္၊ ဓေလ့ထုံးစံေကာင္းမ်ား၏ ပုံရိပ္မ်ားစြာရွိ၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေတာ္၏ ေက်းဇူးသစၥာကုိ ေစာင့္သိ႐ုိေသပါမည္ ဟူေသာ စကားရပ္ ထင္ရွားေစ၏။ မေမ့မေလ်ာ့ျခင္း အလွ်င္းမရွိသင့္ျခင္းျဖစ္ပါ၏။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေက်းဇူးတရားကုိ အလြယ္တကူ ေမ့ေလ်ာ့ၾကသည္မွာ မဆန္းပါ။ သုိ႔ေသာ္ အတုိင္းအဆမဲ့ေသာ ေစတနာ၊ ေမတၱာႏွင့္ခံ့ထည္ေသာ ေက်းဇူးရွိမႈမ်ားကုိကား ႏွလုံးသြင္းတတ္ဖုိ႔ ေကာင္း၏။ ေက်းဇူးတရား၏အႏွစ္သာရ အလကၤာေတြကား ေျပာျပမကုန္ရွိပါ၏။ တစ္ခါတစ္ရံ သတိတရားေလးျဖင့္ ေဆာင္ၾကဥ္းသင့္ေပသည္။ ။ 

ျမ၀တီေန႔စဥ္သတင္းစာ စာ (၁၃)

ညြန္႕ဟံ (ၾကဴေတာ)

#Themyawadydaily