ေက်းဇူးတရားကုိ လက္ကုိင္ထားသည့္ တပ္မေတာ္
မန္းခင္ခင္
ကြၽန္မတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္မွာ သစၥာတရား ႀကီးမားစြာျဖင့္ အဆင္းရဲခံ ႏိုင္ေသာ၊ ကိုယ္က်ဳိး စြန္႔လႊတ္ၿပီး ဘယ္သူေတြ တရားပ်က္ပ်က္ မပ်က္ေသာ အဖဲြ႕အစည္း ကေတာ့ တပ္မေတာ္ ႀကီးသာ ျဖစ္သည္။
ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး အဓြန္႔ရွည္ တည္တ့ံေစရန္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္သည့္ အပိုင္းတြင္ ရည္မွန္းခ်က္ တာဝန္ကို တိတိက်က် အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္ေနသူ မွာလည္း တပ္မေတာ္သာ ျဖစ္သည္။
ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ကာလမဆို အခ်ိန္ျပည့္ ႏိုင္ငံ့တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေနေသာ တပ္မေတာ္သည္ ျပည္သူမ်ား၏ အသက္အိုးအိမ္ စည္းစိမ္ကို လည္းေကာင္း၊ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ကိုယ့္လူမ်ဳိး အတြက္ ႏိုင္ငံ့ လြတ္လပ္ေရးကို လည္းေကာင္း ေရွး႐ႈ ထိန္းသိမ္းၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးပြား တိုးတက္ေစရန္ ႀကိဳးပမ္းေနသည့္ တပ္မေတာ္လည္း ျဖစ္သည္။
မိဘျပည္သူမ်ား ကလည္း ကိုယ့္ေသြး၊ ကိုယ့္သား တိုင္းရင္းသား ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားမွ ေပၚထြက္လာေသာ တပ္မေတာ္အား တစ္ေသြးတစ္သားတည္း စိတ္ျဖင့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ႀကီးမားစြာ တစ္ဦးကို တစ္ဦး ေစာင့္ေရွာက္ လက္တြဲလာခဲ့ ၾကသည္။ တပ္မေတာ္ႏွင့္ ျပည္သူ ၾကည္ျဖဴစြာ လက္တြဲေနထိုင္ လာၾကၿပီး တစ္ဦးေက်းဇူး တစ္ဦးေမတၱာျဖင့္ ႀကီးျပင္း ေဆာက္တည္ လာရေသာ တပ္မေတာ္သား တို႔သည္ မိဘျပည္သူမ်ား၏ ေက်းဇူးကို သိတတ္စြာျဖင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ အတြက္ အသင့္ရွိေသာ တပ္မေတာ္ ဆိုသည္မွာ ျငင္းဖြယ္ရာ မရွိပါ။ ေရွးအစဥ္ အဆက္ကပင္ တစ္လုတ္စားဖူး သူ႔ေက်းဇူး ဆိုသကဲ့သို႔ ျပည္သူမ်ား၏ ေက်းဇူး မထိန္ျမဴး အထူး သိတတ္စြာျဖင့္ ႀကိဳးပမ္း ေဆာင္ရြက္ ႏိုင္ေရးအတြက္ အစြမ္းသတၱိ ထက္ျမက္ျပည့္စံု သူမ်ားလည္း ျဖစ္ၾကသည္။
ေလာက၌ မေကာင္းတာ လုပ္လွ်င္ မေကာင္းက်ဳိး ျဖစ္တတ္သကဲ့သို႔ ေကာင္းတာလုပ္လွ်င္ ေကာင္းက်ဳိး ျဖစ္တတ္ေပသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ မိမိ၏သစၥာႏွင့္ လုပ္ရပ္သည္သာ အဆံုးအျဖတ္ ေပးပါသည္။ လူ႔ေလာကတြင္ ေက်းဇူးတရား သိသူသည္ ဘယ္ေသာအခါမွ မဆင္းရဲပါ။
ျမန္မာ့ ရာဇဝင္တြင္ စစ္ကိုင္းစား အစ္ကိုျဖစ္သူ ငါးစီးရွင္ေက်ာ္စြာ (ဆင္ျဖဴေတာ္ ငါးစီးပိုင္ေသာမင္း) က အသခၤယာ ေစာယြန္း ကို အမုန္းပြား၍ လုပ္ႀကံ သတ္ျဖတ္ရန္ ကြၽန္ယံုျဖစ္ေသာ ငခင္ညိဳကို ေစလႊတ္ ခဲ့သည္။ ကြၽန္ယံုေတာ္ ငခင္ညိဳလည္း သူ၏အရွင္ ခိုင္းေစခ်က္ အတိုင္း အသခၤယာ ေစာယြန္းရွိရာ စစ္ကိုင္းသို႔ သြားေရာက္ခဲ့သည္။ အသခၤယာ ေစာယြန္း ထံ ေရာက္ေသာအခါ သခင္ခိုင္းေစခ်က္ အတိုင္း သတ္ရန္ အစီအစဥ္ ျဖင့္ နန္းတြင္း အိပ္ေဆာင္သို႔ ဝင္ခဲ့ေလသည္။ အိပ္ေဆာင္ မေရာက္မီ အခ်ိန္ ကလည္းေႏွာင္း၊ လမ္းခရီးမွာ ဘာမွ်မစားခဲ့ ရသည္က တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ အသခၤယာ ေစာယြန္း နတ္တင္ထားေသာ ထမင္းကို ယူစားလိုက္ ေလသည္။ ငခင္ညိဳသည္ ထမင္းကိုစားၿပီးမွ အသခၤယာ ေစာယြန္း အားသတ္ရန္ အိပ္ေဆာင္ထဲ ဝင္ခဲ့သည္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ အသခၤယာ ေစာယြန္း ကိုျမင္ေသာ္ အသင့္ ပါလာေသာ သန္လ်က္ျဖင့္ သတ္ရန္ လက္ကို ေျမႇာက္လိုက္သည္။ သတ္မည္အျပဳတြင္ သူ၏ အသိတရားက သူစားလိုက္ေသာ ထမင္းတစ္နပ္ကို သတိရသည္။ ထိုခဏအတြင္း အင္မတန္ ဆာေလာင္ ေနစဥ္အခ်ိန္က စားလိုက္ရေသာ ထမင္းသည္ ဤအရွင္၏ ထမင္းျဖစ္ သည္။ ဤအရွင္ကား ငါ၏ ထမင္းရွင္ျဖစ္သည္။ ငါ၏ အသက္သခင္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ငါသည္ ဤမင္းအား သတ္ရန္မသင့္ၿပီ ဟု ေတြးမိၿပီး ငခင္ညိဳက အသခၤယာ ေစာယြန္း အား မသတ္ခဲ့ ေတာ့ေပ။ သူ႔အား လုပ္ႀကံခိုင္းေသာ သူ႔သခင္ ငါးစီးရွင္ေက်ာ္စြာ ထံ ျပန္ရန္ဆံုးျဖတ္ လိုက္သည္။ ငါးစီးရွင္ ေက်ာ္စြာထံ ေရာက္ေသာ္ သခင္ေပးသည့္ အျပစ္ဒဏ္ ငါခံမည္ဟု ရဲဝံ့ျပတ္သားစြာ ဆံုးျဖတ္ၿပီး ဒူးေထာက္ ခစားခဲ့သည္။
ဤသည္တြင္ ငါးစီးရွင္ ေက်ာ္စြာက ''ငါေစလႊတ္ လိုက္ေသာ ကိစၥအဝဝ ေအာင္ျမင္ ခဲ့ၿပီးေလာ'' ဟု ေမးျမန္း ေလေတာ့သည္။ ထိုအခါ ငယ္ကြၽန္ ငခင္ညိဳ သည္ မသတ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ မေအာင္ျမင္ ေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားသည့္ အတြက္ေၾကာင့္ ငါးစီးရွင္ ေက်ာ္စြာသည္ သူႀကံစည္ ခိုင္းသည္ကို မေအာင္ျမင္၍ အဘယ္ေၾကာင့္ မသတ္ခဲ့ သနည္းဟု ေမးေလသည္။ ကြၽန္ယံု ငခင္ညိဳ သည္ အမွန္အတိုင္း ေလွ်ာက္တင္ လိုက္သည္။ ''ကြၽႏု္ပ္သည္ အရွင္မင္းႀကီး ခိုင္းေစခ်က္ အတိုင္း သတ္ျဖတ္ရန္ သြားေရာက္ခဲ့ ပါသည္။သို႔ေသာ္ အသခၤယာ ေစာယြန္း အေဆာင္ အိမ္ေတာ္ အေရာက္တြင္ ကြၽႏု္ပ္ ဆာေလာင္ မြတ္သိပ္၍ အသခၤယာ ေစာယြန္း ၏ နတ္တင္ ထားေသာ ထမင္းကို စားလိုက္ မိပါသည္။ ထို႔အတြက္ ကိုယ့္ရဲ႕ ထမင္းရွင္ အသက္သခင္ကို မသတ္ဝံ့၊ သတ္ရန္ မသင့္ေသာေၾကာင့္ ျပန္လာ ရပါသည္။ ကြၽႏု္ပ္၏ အရွင္ ငါးစီးရွင္ကို မ႐ိုေသ၍ မဟုတ္ေၾကာင္း'' ေလွ်ာက္တင္သံကို ၾကားလိုက္ရေသာ္ ငါးစီးရွင္ ေက်ာ္စြာမင္း သည္ ငခင္ညိဳ ေလွ်ာက္လဲေသာ စကားကိုမီွ၍ ဆင္ျခင္ မိေလသည္။
''ေၾသာ္ သူသည္ သူတစ္ပါး၏ ထမင္းတစ္နပ္ စားဖူး႐ံုမွ်နဲ႔၊ တစ္နည္း ဆိုရေသာ္ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ စားလိုက္ မိေသာ တစ္နပ္စာ စား႐ံုမွ်နဲ႔ ေက်းဇူး သိတတ္လွ်င္ ငါ၏ ေက်းဇူးကို ပို၍ သိတတ္မည္'' ဟု ေတြးေတာ ႀကံဆလ်က္ ကြၽန္ယံုေတာ္ ငခင္ညိဳ အား အျပစ္ဒဏ္မွ လႊတ္ၿပီး ရာထူးပင္ တိုးျမႇင့္ေပးအပ္ ခ်ီးျမႇင့္လိုက္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽႏု္ပ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားမွာ ေက်းဇူး သိတတ္သူမ်ား ျဖစ္သည္။ မိမိတို႔အေပၚ တင္ရွိဖူးေသာ ေက်းဇူးကို ျပန္ဆပ္ရန္ ဝန္ေလးတတ္ၾက သူမ်ားမဟုတ္ေပ။ တပ္မေတာ္သား မ်ားသည္ သူ႔ဆန္စားရဲမွ ဆိုသကဲ့ သို႔အမိန္႔ႏွင့္ တာဝန္ကို တိက်စြာ လိုက္နာၿပီး ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္ တာထက္ ျဖစ္ထုိက္ တာကိုပဲ အေလးထားၿပီး ေပးအပ္သည့္ အလုပ္ကို ေအာင္ျမင္သည္ အထိ ေဆာင္ရြက္ ခဲ့ၾကေပသည္။
သတၱိႏွင့္ စိတ္ဓာတ္သည္ တိုင္းျပည္မွ ေကြၽးေသာ ထမင္း၏ ေက်းဇူးကို ဆပ္သည့္ အေနျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ မိမိ၏ တာဝန္ပိုင္းကို အေလးထား ျခင္းေၾကာင့္ လည္းေကာင္း ေကာင္းေသာ စိတ္ေကာင္း အက်င့္မ်ားကို ႏွလံုးမူခဲ့ၾက ေပသည္။
ျပည္သူ႔ ေက်းဇူးကို သိတတ္စြာ ေကာင္းေသာ အလုပ္၊ ေကာင္းေသာ အသက္ ေမြးဝမ္းေက်ာင္းမႈ ျဖင့္ ရပ္တည္ေနေသာ တပ္မေတာ္ ျဖစ္ေပသည္။
တကယ္ေတာ့ တပ္မေတာ္သား မ်ားသည္ ေစတနာႏွင့္ ဝါသနာတြဲ၍ လုပ္ကိုင္ရေသာ အလုပ္ပင္ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံအက်ဳိး သယ္ပိုးခ်င္ေသာ စိတ္ဓာတ္သည္ သန္႔ရွင္းမြန္ျမတ္ လွေပသည္။
အမ်ားအက်ဳိး ေဆာင္သယ္ပိုး၍
ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ခါ ဝါသနာတြင္
ေစတနာ ဆင့္ေလာင္း ႏွစ္ရပ္ ေပါင္းေၾကာင့္
ေကာင္းက်ဳိးေဝျဖာ ျပည္ျမန္မာ။
ေအးခ်မ္းသာ၍ ဖြံ႕ၿဖိဳးမွာ။
ခရီးဆက္ၾက ေရွ႕သို႔သာ။
#Themyawadydaily
#ျမ၀တီေန႔စဥ္
No comments:
Post a Comment