ခ်စ္စရာ ေဒသိယ အသံုးေလးမ်ား
စႏၵကူး (ယဥ္ေက်းမႈ)
ျမန္မာစကားတြင္ ''တစ္ေက်ာင္း တစ္ဂါထာ တစ္ရြာ တစ္ပုဒ္ဆန္း'' ဆိုသည့္အတိုင္း ေနရာေဒသ တစ္ခုႏွင့္ တစ္ခု ေျပာဆိုၾကေသာ အေခၚအေဝၚ ေလးမ်ားသည္ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းလွသည္။ ထိုေျပာဆို ေနၾကသည့္ ေလသံေလး မ်ားကို နားေထာင္၍ လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံ အတြင္းရွိ မည္သည့္ အရပ္ေဒသတြင္ ေနထိုင္ၾက ေၾကာင္း ကိုလည္း ခန္႔မွန္း ႏိုင္သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံလံုး ေရာက္ဖူးရန္ ခဲယဥ္းေသာ သူမ်ားအတြက္ မိမိတို႔ ေနထိုင္ရာ ဇာတိအတြင္း လာေရာက္ ေနထိုင္ၾကသည့္ ဝန္ထမ္းမ်ား၊ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ား၊ စီးပြားေရး လုပ္ကိုင္သူမ်ား ကတစ္ဆင့္ မိမိႏိုင္ငံ အတြင္းရွိ ေဒသ အေခၚအေဝၚ ေလးမ်ားကို သိရမည္ ျဖစ္သည္။
အထူးသျဖင့္ ေအာက္ျမန္မာျပည္ ရွိ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႏွင့္ အထက္ ျမန္မာျပည္ရွိ မႏၲေလးၿမိဳ႕ တို႔၏ ေဒသထြက္ အစားအစာမ်ား၊ ေဒသ အေခၚအေဝၚ မ်ားသည္ သူ႔ေနရာႏွင့္သူ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းလွသည္။ သူ႔အရပ္၊ သူ႔ဓေလ့ႏွင့္ တကြ မိမိတို႔၏ ေဒသ အသံုးအႏႈန္း ေလးမ်ားကို အဆင့္ဆင့္ လက္ဆင့္ကမ္း ထိန္းသိမ္း ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
ဝန္ထမ္းဘဝတြင္ မိမိေမြးရပ္ေျမ ရန္ကုန္မွ တာဝန္က်ရာ မႏၲေလးတိုင္း ေဒသႀကီး၌ ႏွစ္ေပါင္း ၁၃ ႏွစ္ခန္႔ ေနထိုင္လာသည့္ အခါ မိမိ၏ ပတ္ဝန္းက်င္ရွိ ခ်စ္စရာ ဓေလ့စ႐ိုက္ေလး မ်ားကို သတိျပဳမိ လာခဲ့သည္။ အထက္ ျမန္မာျပည္ရွိ ယဥ္ေက်းဖြယ္ ဓေလ့စ႐ိုက္မ်ား၊ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ရင္းႏွီးစြာ ေခၚေဝၚပံု မ်ားကိုလည္း မၾကာမၾကာ ၾကားမိျမင္မိ သည္မ်ားကို စိတ္ထဲတြင္ အမွတ္ထင္စြဲ ေနသည္။
မႏၲေလးၿမိဳ႕ ပတ္ဝန္းက်င္ရွိ ေက်းရြာေလး မ်ား၏ ခ်စ္စရာဓေလ့မ်ား ကလည္း တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ဆန္းသစ္ ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ မႏၲေလးတြင္ ႏွစ္စဥ္ သက္ႀကီးဝါႀကီး မ်ားကို ကန္ေတာ့သည့္ ဓေလ့ႏွစ္ခု ရွိသည္။ ၄င္းမွာ ျမန္မာတို႔ ႏွစ္သစ္ကူးေသာ တန္ခူးလတြင္ သႀကၤန္မက်မီ လူႀကီးမ်ားကို မိမိ တတ္ႏိုင္သည့္ ပစၥည္း (သို႔မဟုတ္) ကန္ေတာ့ပစၥည္း တစ္ခုခုတြင္ ေရခြက္တစ္ခြက္ အတြင္း ေရထည့္၍ ေရကန္ေတာ့ ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ဝါကြၽတ္သည့္ အခါ သီတင္းကြၽတ္ ကန္ေတာ့ျခင္း ကိုလည္း ဆက္လက္ ျပဳလုပ္ၾကသည္။ တစ္ႏွစ္လွ်င္ ႏွစ္ႀကိမ္ တန္ခူးေရ ကန္ေတာ့ျခင္းႏွင့္ ဝါကြၽတ္၊ သီတင္းကြၽတ္ ကန္ေတာ့ျခင္းကို ျပဳလုပ္ၾကသည္။
ထို႔ျပင္ ေန႔စဥ္သံုးစြဲ ေျပာဆို ေနသည့္ စကားေလးမ်ား တြင္လည္း သူ႕အရပ္ႏွင့္ သူ႔ေဒသ တစ္မ်ိဳးစီး နား "ဆန္း" ေနသည္။ သာဓက အေနျဖင့္ ရန္ကုန္တြင္ ပစၥည္းတစ္ခုခုကို ဝယ္သည့္အခါ ေစ်းသက္သာ သည္ကို ''ဝယ္လို႔ ေကာင္းတယ္။ ေစ်းတန္တယ္။ ေစ်း သက္သာတယ္'' ဟု ေျပာၾကသည္။ မႏၲေလးဘက္တြင္ ''ေစ်းတန္သည္'' ဆိုသည္မွာ ေစ်းႀကီးေပး၍ မတန္တဆ ၀ယ္ရသည့္ အေျခအေနတြင္ ေျပာသည့္ စကားျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္တြင္ ေန႔စဥ္ ဘတ္စ္ကားစီး၍ လူအမ်ားျဖင့္ တိုးေဝွ႔ေနၾက သည့္အခါ ''ကားက်ပ္လုိက္တာ။ လူေတြမ်ားလုိ႔ ကားကုိ အတင္းတုိးစီး ရတယ္'' ဟု ေျပာၾကသည္။ မႏၲေလး၌ ကားက်ပ္သည့္ ေန႔မ်ား၊ လူမ်ားသည့္ ေန႔မ်ားတြင္ ေျပာၾကပံုမွာ ''ကားကုိ တစ္ ေနတာပဲ၊ လူေတြနဲ႔ တစ္ ေနတာပဲ''ဟု ''က်ပ္'' ေနရာတြင္ ''တစ္'' ဟု ေခၚေဝၚၾကသည္။
မိန္းမသားပီပီ မိမိတာဝန္က်ရာ မႏၲေလးတိုင္း ေဒသႀကီး ပုသိမ္ႀကီး ၿမိဳ႕နယ္ အုန္းေခ်ာ ေက်းရြာရွိ ေစ်းေလးသို႔ သြားေရာက္ ေစ်းဝယ္သည့္ အခါတြင္လည္း ေစ်းသည္မ်ား၏ ေစ်းသံုး စကားေလးမ်ား ကိုလည္း ၾကားမိျပန္သည္။
သရက္သီးမွည့္၊ သံပရာသီး အစရွိသည့္ ကုန္စိမ္း ေရာင္းသည့္ ေစ်းသည္ေလးမ်ား သံုးသည့္စကား ျဖစ္သည္။ စာေရးသူ တို႔ ရန္ကုန္တြင္ လိေမၼာ္သီး၊ သရက္သီးမ်ား ဝယ္လွ်င္ တစ္ေထာင္ဖိုး ငါးလံုး (သို႔မဟုတ္) ခုနစ္လံုး ေရာင္းခဲ့လွ်င္ အဆစ္ တစ္လံုး ပိုေတာင္း ေလ့ ရွိသည္။ အုန္းေခ်ာေက်းရြာ ေလးတြင္မူ အထက္ပါ အသီးမ်ား ကို ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ ေစ်းအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ေရာင္းခ်ၾက ရာတြင္ တစ္ေထာင္ဖိုး ငါးလံုးဆိုလွ်င္ ေစ်းသည္ထံမွ ''သာတမ္း'' (အဆစ္) အေနျဖင့္ ႏွစ္လံုး (သို႔မဟုတ္) တစ္လံုး အလိုအေလ်ာက္ ရသည္။ မိမိ ဝယ္ယူသည့္ အသီး အေရအတြက္ မ်ားလွ်င္ မ်ားသေလာက္ ''သာတမ္း'' အေနျဖင့္ အပိုေပး ၾကသည္။ ေစ်းဝယ္သူက မိမိဝယ္သည့္ အသီးမ်ား အေပၚမူတည္၍ ေစ်းေရာင္းသူကို ''သာတမ္းေလး ဘာေလးလဲ ေပးအံုးေနာ္'' ဟု ဆိုလွ်င္ အလိုအေလ်ာက္ အပို (အဆစ္) ထည့္ေပးၾကသည္။ ဤဓေလ့သည္ အုန္းေခ်ာရြာ ေလး၌ ေတြ႕ရေသာ ေစ်းဝယ္ဓေလ့ တစ္ခုျဖစ္သည္။
ဤကဲ့သို႔ပင္ အျခား စိတ္ဝင္စားစရာ ေလးမ်ားလည္း ရွိသည္။ ရန္ကုန္တြင္ ''မုန္႔ဟင္း ခါးစားသည္'' ကို မႏၲေလးဘက္ တြင္ ''မုန္႔ဟင္းခါး ေသာက္သည္''၊ ''ၾကာဆံခ်က္''ကို ''ၾကာဆံဟင္း''၊ ''ပဲပင္ေပါက္'' ကို ''တိုရ''၊ ''သၾကားလံုး''ကို ''ခ်ဳိခ်ဥ္''၊ ''ပဲငံျပာရည္''ကို ''ၾကာညိဳ႕႔'' ၊ ''ဒိန္ခ်ဥ္'' ကို ''ႏို႔ခ်ဥ္''၊ ''ထမင္းခ်ဳိင့္ထည့္'' တာကို ''ထမင္းထုပ္'' တာ၊ အမ်ဳိးသား ငယ္ေလးမ်ားကို ''သားသား'' အစား ''ဖိုးသား'' ၊ အသက္အရြယ္ ႀကီးရင့္ေသာ ''အဘိုး၊အဘြား'' မ်ားကို ''ဘိုးေတာ္၊ ဘြားေတာ္'' အစရွိသျဖင့္ မိမိေဒသေလသံ အတိုင္း ေခၚေဝၚသံုးစြဲ ေနၾကဆဲျဖစ္ သည္။
ယခု ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ ေဒသ အေခၚအေဝၚ ေလးမ်ားသည္ မ်ားစြာက်န္ရွိ ေနပါေသးသည္။ မည္သို႔ပင္ ျဖစ္ေစ မိမိ ပတ္ဝန္းက်င္ရွိ ခ်စ္စရာ ဓေလ့စ႐ိုက္ ေလးမ်ားကို မိမိႏွင့္တကြ အျခားသူမ်ား ကိုပါ သိေစခ်င္သည္။ ခံစား ေစခ်င္သည္။ မိမိျမန္မာ ႏိုင္ငံအတြင္းရွိ ျမန္မာ လူမ်ဳိးမ်ားသည္ မိမိတို႔ ေရေျမသဘာဝ ၏ ေလသံေလး မ်ားကို မွတ္သားေစခ်င္ သည့္ ေစတနာျဖင့္ အခ်ဳိ႕ေသာ ေဒသ အေခၚအေဝၚ ေလးမ်ားကိုသာ ေကာက္ႏုတ္ ေဖာ္ျပထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ရတနာပံုေန႔စဥ္ ၊ စာ(၂၃)
No comments:
Post a Comment