စိတ္မက်န္းမာေသာ လူမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုျခင္း

စိတ္မက်န္းမာေသာ လူမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုျခင္း

မဒါေလး

''လူရယ္လုိ႔ ျဖစ္လာ ကတည္းက လူတစ္ေယာက္မွာ ပထမဆုံး ရရိွျခင္းက ''ဘဝ'' ဆုိတ့ဲ အရာပါ။ ဘဝဆိုတာ စကားလုံး ႏွစ္လုံးသာ ရိွေပမယ့္ အမွန္တကယ္ ႐ႈပ္ေထြးလြန္းတ့ဲ ေဝါဟာရ တစ္ခုပါ။ အဓိပၸာယ္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ဖြင့္ဆိုႏိုင္တ့ဲ စာစုတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ ဘဝက ၾကမ္းတယ္။ တခ်ဳိ႕ ဘဝက ဆိုးလြန္းတယ္။ ဘဝက ဘာမွ ေရေရရာရာ မရိွ။ ဘဝက အ႐ႈံးေတြ နဲ႔သာ ရင္ဆိုင္ ရပါတယ္လုိ႔ အမ်ဳိးမ်ဳိး ဖြင့္ဆို ေနၾက ပါတယ္။ ဘဝဆိုတာ သတ္မွတ္ခ်က္ တစ္ခုျဖစ္ရင္ ဒီ သတ္မွတ္ခ်က္ ကုိ ေရးထုိးတ့ဲ သူဟာ မိမိကုိယ္တိုင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ခဏတာ စိတ္ခံစားမႈ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ေတြအတြက္ ေျပာင္းလဲပစ္ ခ့ဲၾကတ့ဲ အရာေတြက ဘဝကုိ အနာတရ ျဖစ္ေစ ပါတယ္။ ဘဝကုိ ဆိုးရြား ေစပါတယ္။ ဘဝမွာ မေရရာမႈ ေတြနဲ႔ ႀကဳံေတြ႕ ေစႏိုင္ပါတယ္။ ဘဝက အနာတရ ျဖစ္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္။ မိမိ ကုိယ္တိုင္ပင္ လုပ္ေနၾက တာသာ ျဖစ္ပါတယ္''။

လူ႐ႈပ္ေသာ ဘတ္စ္ကား မွတ္တိုင္ တစ္ခုတြင္ ျဖစ္သည္။ လမ္းေဘး ေစ်းသည္မ်ားက ဘဝအေရး ေျဖရွင္းရန္ အတြက္ အမ်ားပိုင္ ေနရာကုိ ဟန္က်က် ေနရာယူကာ ညေနခင္း အလွကုိ မီးခုိးပူပူ မ်ားျဖင့္ ဖ်က္ဆီး လိုက္ၾကသည္။ ကားေစာင့္ ေနေသာ သူမ်ားကလည္း ထုိအပူေငြ႕ မ်ားကုိ ေရွာင္ရွားရင္း မနီးမေဝး လမ္းေဘး ေနရာတြင္ အစီအရီ ေနရာယူကာ မိမိ သြားလုိသည့္ ခရီးအတြက္ သင့္ေတာ္သည့္ ကားအလာကုိ ေစာင့္ေန ၾကသည္။ ဘဝ အေရးမုိ႔ ကားခ ေငြက်ပ္ ၅ဝ၊ ၁ဝဝ သက္သာပါ ကလည္း တစ္ရက္ႏွင့္ တစ္ရက္ ေပါင္းလိုက္လွ်င္ အနည္းငယ္ ေသာ အပူမီး မ်ားကုိ ေျဖရွင္း ႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါလား။ မိမိ သြားလုိသည့္ ခရီး အျမန္ ေရာက္ရန္ လာသည့္ ကားေပၚ အလ်င္အျမန္ တိုးတက္ႏိုင္ေရး သည္သာ စိတ္တြင္ ကပ္ေန ၾကသည္။

ထုိအခိုက္ ဝတ္ေကာင္း စားလွ ဝတ္ဆင္ ထားေသာ မိန္းကေလး တစ္ဦး အနားသုိ႔ ကပ္လာသည္။ ''ကြၽန္မကုိ မွတ္မိလား၊ ကြၽန္မတို႔ ေနရာ တစ္ခုမွာ အတူတူ အလုပ္လုပ္ဖူး တယ္ေလ'' အသားျဖဴျဖဴ ပိန္ပိန္ပါးပါး မိန္းကေလး တစ္ဦး၊ လြယ္ထားေသာ အိတ္ႏွင့္ ဝတ္ထားေသာ အဝတ္အစား၊ စီးထားေသာ ဖိနပ္ အားလုံးကုိ ၾကည့္ၿပီး ဝန္ထမ္း ဒါမွ မဟုတ္ ေက်ာင္းသူဟု မွတ္ခ်က္ခ် ႏိုင္ေလာက္သည့္ အေနအထား ျဖစ္သည္။ '' မမွတ္မိဘူး၊ ဘယ္မွာ လုပ္ဖူးတာလဲ မသိဘူး''။ ထုိမိန္းကေလး က အၿပဳံးမပ်က္ ေပ။ ''ကြၽန္မကုိ မမွတ္မိလုိ႔ ျဖစ္ပါ လိမ့္မယ္။ ကြၽန္မအခု ေဆး႐ုံက ဆင္းလာတာ ႏွစ္ရက္ပဲ ရိွေသးတယ္။ ကြၽန္မေဆး႐ုံ တက္လိုက္ ရတယ္။ အိမ္နဲ႔လဲ အဆက္အသြယ္ မရဘူး။ အခု ကြၽန္မ အခက္အခဲေလး ျဖစ္ေနလုိ႔ ေငြ ၅ဝဝဝ ေလာက္ ကူညီပါလား''။ ခဏ ေတာ့ ေတြေဝ သြားသည္။ အေျပးအလႊား စဥ္းစား မိသည္။ ဘယ္မွာျမင္ဖူး သည္ကုိ စဥ္းစား၍ မရေပ။ ေငြဆိုေသာ စကားေျပာ လိုက္သည့္အခါ မစဥ္းစားလုိ႔ မရေတာ့ေပ။ ဘယ္လုိစဥ္းစား စဥ္းစား ေပၚမလာေပ။ ထုိမိန္းကေလး ကလည္း ေနမေကာင္း သည့္ပုံ မေပၚေပမယ့္ ကုိယ္ထင္သလုိ မဟုတ္ေလာက္ ပါဘူးဟု ေတြးမိသည္။

ထုိသုိ႔ စဥ္းစား ေနခ်ိန္ကပင္ မိန္းကေလး၏ ႐ုပ္သြင္ကုိ ပုိမုိေပၚလြင္ ေစခ့ဲၿပီ။ တစ္ဖက္ကုိ ျပန္လွည့္ အၾကည့္မွာေတာ့ ထုိ မိန္းကေလး အနားမွာ မရိွေတာ့။ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ က႐ုဏာ သက္မိသည္။ အားငယ္ေနသည့္ မ်က္ႏွာ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ကုိ ေျပးျမင္မိသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေငးေနလုိ႔ မျဖစ္ေသး။ ကားတစ္စီး အဝင္တြင္ အေျပးအလႊား တက္ရန္ လွမ္းထြက္ လိုက္သည္။ မမွီလိုက္ပါ။ ဆက္ေစာင့္ ရေပဦးမည္။ ထုိ ခဏအနားမွ ''ကြၽန္မကုိ မွတ္မိလား'' ထုိအသံ လတ္လတ္ ဆတ္ဆတ္ ၾကားဖူးေသာ အသံ။ ဟုတ္ပါသည္။ အေစာက မိန္းကေလး ေနာက္ထပ္ တစ္ေယာက္ကုိ...။ ''ဟာ'' ဟုပင္ စိတ္ထဲမွ ေရရြတ္မိသည္။ မ်က္လုံးခ်င္း ဆုံမိေတာ့ တစ္ဖက္ကုိ အသာလွည့္ သြားသည္။ ဘယ္လုိ အခက္အခဲေတြ ႏွင့္ႀကဳံေတြ႕ ရလုိ႔ ဒီလုိ လုပ္ဖုိ႔ စိတ္ဆုံးျဖတ္ ခ့ဲတာပါလဲ။ ထုိမိန္းကေလးမွာ လူေန မေကာင္းတာ မဟုတ္ေပ။ စိတ္ ေနမေကာင္းျခင္း သည္သာ၊ သူမ၏ ခိုင္မာသည့္ စိတ္ဓာတ္တို႔ အားနည္း ေနျခင္းသာ ျဖစ္မည္။ စိတ္ဓာတ္ တို႔သည္ ႐ုပ္ရည္ႏွင့္ မလိုက္ေလာက္ ေအာင္ ေနမေကာင္း ျဖစ္ေနေပၿပီ။ ထုိစိတ္ကုိ ကုစား၍ ရမရေတာ့ သူ႕ဘဝသူ ရပ္တည္မႈ ႏွင့္သာ ဆိုင္ေပ လိမ့္မည္။

လူသည္ ႐ုပ္ရည္ႏွင့္ စိတ္ဓာတ္က တြဲဖက္ ႏိႈင္းယွဥ္မရ ဆိုသည္မွာ မွန္ေပမည္။ တစ္ရက္ ဆိုင္တြင္ ေစ်းဝယ္မ်ား စည္ေနခ်ိန္ အဝတ္အစား သားသား နားနားႏွင့္ လူငယ္ တစ္ေယာက္ ဖုန္းကတ္ ဝယ္ရန္ ေရာက္လာသည္။ ဆိုင္ကယ္ႏွင့္ လာျခင္းျဖစ္ၿပီး တစ္ေသာင္းတန္ ကတ္ကုိ ဟန္ပါပါ ႏွင့္ဝယ္သည္။ ေငြမရွင္း ေသးဘဲ ဖုန္းကတ္ကုိ ျခစ္သည္။ ဖုန္းကတ္ျခစ္ရင္း ကြမ္းတံေတြး ေထြးလိုက္၊ တစ္ခါ ဖုန္းကတ္ ျပန္ျခစ္လိုက္ ဒီလုိႏွင့္ ျခစ္လိုက္၊ ကြမ္းတံေတြး ေထြးလိုက္ႏွင့္ အျခား ဝယ္သူမ်ားၾကား ေပ်ာက္ျခင္း မလွ ေပ်ာက္သြားသည္။ လူအေကာင္း ပကတိ အားေကာင္း ေမာင္းသန္ ေယာက်္ား တစ္ေယာက္၏ တစ္ေသာင္းသာ တန္သည့္ အားနည္း ခ်ဳိ႕တ့ဲသည့္ စိတ္ဓာတ္ကုိ အထင္းသား ျမင္လိုက္ ရသည္။ ဒီလပိုင္း မ်ားတြင္ ထုိသုိ႔ေသာ တစ္ေသာင္းတန္ စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ လူမ်ား အေၾကာင္း ေနရာ တိုင္းတြင္ ေျပာေန ၾကသည္။

ထုိ႔အတူပင္ အထင္ကရ ဟုိတယ္ႀကီး တစ္ခုတြင္ လုပ္ေသာ တစ္တိုင္းျပည္လုံး ႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ ပဲြတစ္ခုတြင္ ျဖစ္သည္။ ပဲြစီစဥ္သူ လူအမ်ားက အမ်ားအတြက္ ရည္ရြယ္သည့္ ေစတနာႏွင့္ အခ်ိန္ကုန္ခံ၊ ေငြကုန္ခံ၊ လူပင္ပန္းခံ ကာ လာေရာက္ ပညာေပး ေဟာေျပာ ၾကသည္။ လူတန္းစား မေရြး၊ အဖြဲ႕အစည္း မေရြး တက္ေရာက္ ၾကသည္။ ထုိသုိ႔ အမ်ားအတြက္ ကုိယ္က်ဳိး မဖက္ဘဲ လုပ္ေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ တခ်ဳိ႕ေသာ စိတ္ဓာတ္ ခ်ဳိ႕ယြင္းသူ မ်ားက မိမိ တစ္ဦး တစ္ေယာက္ ေကာင္းအတြက္၊ အဖြဲ႕အစည္း တစ္ခုေကာင္း အတြက္ ကုိယ္က်ဳိးရွာ ၾကသည္။

ထုိသုိ႔ လူ မက်န္းမာျခင္း ေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ စိတ္ မက်န္းမမာ ျဖစ္ေန ၾကေသာ စိတ္စြမ္းရည္ မျပည့္ဝ ၾကေသာ လူမ်ား လူမႈ ပတ္ဝန္းက်င္ တြင္ တိုးပြား လာသည္ႏွင့္ အမွ် မိမိအိမ္၊ မိမိရပ္ကြက္၊ မိမိၿမိဳ႕၊ မိမိတိုင္းျပည္ တြင္ နစ္နာမႈမ်ား ရိွလာႏိုင္သည္။ ငါဆိုေသာ အတၱကုိ ေရွ႕တန္းတင္ ေသာ လူ႕ အသိုင္းအဝိုင္း တြင္ လူသားခ်င္း စာနာ ေထာက္ထားျခင္း ဆိုသည့္ အခ်က္မွာ ထုိသူတို႔ စိတ္ထဲ ႐ိုက္သြင္း ေပးသည့္ တိုင္ေအာင္ လက္ခံ ႏိုင္သည့္ စိတ္က်န္းမာေရး အေျခခံမရိွ၊ ထုိ စိတ္မက်န္းမာ ေသာ သူမ်ားမွာ စိတ္ ေဝဒနာရွင္ဟု အမ်ား လက္ခံ ထားသည့္ သူမ်ားထက္ ပုိမုိ နားလည္ရ ခက္ၿပီး ပုိမုိ ကုစားရ ခက္သည္။ မည္သုိ႔ေသာ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ကုစား ရမည္နည္း။ ဉာဏအားျဖင့္ မလုပ္ႏိုင္လွ်င္ ကာယအားျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ ၾကရမည္။ ကံ အေၾကာင္းျပကာ လြယ္လြယ္ေတာင္း၊ လြယ္လြယ္ယူ တတ္ေသာ လူတြင္ လြယ္လြယ္ရေသာ ဘဝဆိုတာ လည္း ရိွမလာ ႏိုင္ပါ။ ပုိၿပီး ခက္ခဲၾကမ္းတမ္း ႏိုင္သည္။ ထုိအခက္အခဲ ေျဖရွင္းရန္မွာ မိမိတြင္ ေကာင္းမြန္ ခိုင္မာေသာ စိတ္ဓာတ္ အခံရိွရန္ လိုအပ္သည္။ ဘဝတစ္ခု တည္ေဆာက္ ရာတြင္ လူက်န္းမာေရး ကုိသာ ဂ႐ုမျပဳဘဲ စိတ္က်န္းမာ ေရးကုိလည္း အေလးထား သင့္သည္။

သုိ႔မွသာ လူမႈ ပတ္ဝန္းက်င္ ႏွင့္ မိမိဘဝ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ လုံး သာယာ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ျဖစ္ေပ လိမ့္မည္။ မိမိ ကုိယ္တိုင္လည္း ထုိသုိ႔ေသာ စိတ္မက်န္းမာ သူမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆုံခ့ဲ သည့္တိုင္ သူတို႔အေပၚ ေမတၱာ မထား ႏိုင္ဘဲ ဒီလုိလူေတြ ႏွင့္ ေတြ႕ႀကဳံ ရေလျခင္းလုိ႔ တသသ ျဖစ္ေနသည့္ မိမိ၏ မက်န္းမမာ ျဖစ္ေနေသာ စိတ္ကုိ အရင္ကုစား ရေပ ဦးမည္။

#Yadanarpondaily