သတိ . . . အလုပ္လုပ္ရင္း ဖုန္းမေျပာရ

သတိ . . . အလုပ္လုပ္ရင္း ဖုန္းမေျပာရ

ၾကယ္စင္စုိး (မႏၲေလး)

''စာရင္းေတြကို ေသခ်ာမွတ္ကြ၊ ဂ႐ုစိုက္ၿပီးမွတ္ မလဲြေခ်ာ္ ေစနဲ႔၊ အလုပ္လုပ္တဲ့ အခါ ဖုန္းကို တစ္ဖက္က အသံုးျပဳ ေနရင္း မလုပ္နဲ႔၊ အလုပ္လုပ္ ေနရင္း ေဖ့စ္ဘုတ္ မသံုးနဲ႔၊ အင္တာနက္ မၾကည့္နဲ႔၊ ဖုန္းကိုလဲ အၾကာႀကီး မေျပာၾက နဲ႔ကြ၊ လိုအပ္မွေျပာ၊ အထူးသျဖင့္ အလုပ္လုပ္ ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အဲဒီဖုန္း အသံုးျပဳ တာေတြကို ေလွ်ာ့ခ်၊ မင္းတို႔ မေျပာနဲ႔ ငါတို႔ေတာင္ မွားတတ္လြန္းလို႔ သတိထား လုပ္ေနရတာ၊ စာရင္း ဇယားေတြ ကြာဟသြားရင္ မေကာင္းဘူး'' အသိတစ္ေယာက္ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အသိျဖစ္သူက သူ႔အိမ္က အလုပ္သမား တစ္ေယာက္ကို အထက္ပါ အတိုင္း သတိေပးစကား ဆိုေနတာပါ။ သူတို႔အိမ္က ပဲပဲြ႐ုံ ေထာင္ထားတာ ဆိုေတာ့ ပဲြ႐ုံကို ေရာက္လာတဲ့ ပဲအိတ္ေတြကို  စာအုပ္ထဲမွာ စာရင္းမွတ္ ရတာလဲ ရွိသလို ပဲြ႐ုံကေန တစ္ဆင့္ တျခားကို ပို႔ေဆာင္ေပးရတဲ့ ပဲအိတ္ေတြကို လဲ စာရင္းမွတ္ ရပါတယ္။ အဲဒီလို စာရင္းမွတ္ရတဲ့ အခါမ်ဳိးမွာ မၾကာခဏ ဆိုသလို စာရင္းမွတ္ တာေတြ မွားယြင္းမႈ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သတိေပးစကား ဆိုတာ ျဖစ္ဟန္တူ ပါတယ္။

''မမွားေသာ ေရွ႕ေန၊ မေသေသာ ေဆးသမားမရွိ'' ဆိုသလုိပါပဲ။ လူဆိုတဲ့အမ်ဳိးဟာ မွားတတ္တဲ့ အမ်ဳိးျဖစ္တယ္။ အဲဒီလို အမွား လုပ္တတ္ၾကတဲ့ အထဲမွာ တခ်ဳိ႕က မွားသင့္လို႔ မွားၾကတာ ရွိသလို၊ တခ်ဳိ႕က မမွားသင့္ပါဘဲ မွားၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕က မွားၿပီးသား အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထပ္ၿပီး မွားၾကတယ္။ ေမာဟ မကင္းသူတိုင္း ဘယ္သူမဆို အမွား ကင္းႏိုင္ၾကမယ္ မထင္။ သို႔ေသာ္ မွားသင့္လို႔ မွားတာမ်ဳိးဟာ လက္ခံႏိုင္စရာ ျဖစ္ေပမယ့္ မမွားသင့္ ပါဘဲ မွားတဲ့အမွားမ်ဳိး ကေတာ့ ခြင့္လြတ္ လက္ခံႏိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါ။ အထူးသျဖင့္ ကိုယ္ကိုယ္ တိုင္ရဲ႕ နေမာ္နမဲ့ ႏိုင္စြာ လုပ္ကိုင္ ေဆာင္ရြက္မႈ၊ အလုပ္အေပၚမွာ ေလးစား တန္ဖိုးထား ရေကာင္းမွန္း မသိမႈေၾကာင့္ မွားယြင္းမႈမ်ဳိး ကေတာ့ ပိုလို႔ေတာင္ လက္ခံႏိုင္စရာ မရွိ။ အမ်ား အားျဖင့္ေတာ့ အလုပ္လုပ္ ၾကတဲ့ ေနရာမွာ မွားယြင္းစြာ လုပ္ေဆာင္ လာၾကတာဟာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ နေမာ္နမဲ့ႏိုင္မႈ၊ အလုပ္အေပၚမွာ တန္ဖိုးမထား  တတ္မႈ ေတြေၾကာင့္ မွားယြင္းၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္ မွားယြင္းမႈေတြ ျဖစ္ေပၚ လာရသလဲ ဆိုရင္ အလုပ္တစ္ခုကို လုပ္ၾကတဲ့ ေနရာမွာ အလုပ္အေပၚ အာ႐ုံစူးစိုက္မႈ မရွိပါဘဲ အလုပ္လုပ္ ေနရင္းကေန စာအုပ္ ဖတ္ေနတာ မ်ဳိးေတြ၊ တယ္လီဖုန္း အသံုးျပဳ ေနတာမ်ဳိး ေတြေၾကာင့္ မွားယြင္းမႈေတြ ျဖစ္ေပၚ လာရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို ကိုယ္လုပ္ရမယ့္ အလုပ္အေပၚမွာ အာ႐ုံစူးစိုက္မႈ မရွိပါဘဲ စာအုပ္ဖတ္ ေနၾကတာ၊ တယ္လီဖုန္း အသံုးျပဳ ေနၾကတာ ေတြေၾကာင့္ မမွားသင့္တဲ့ အမွားမ်ဳိး ေတြနဲ႔ ေတြ႕ႀကံဳရသလို စာရင္းဇယားေတြ မလဲြေခ်ာ္သင့္ ပါဘဲ လဲြေခ်ာ္မႈေတြ ျဖစ္လာၾကတယ္။

အထူးသျဖင့္ မိုဘိုင္းဖုန္း (လက္ကုိင္ တယ္လီဖုန္း) ေတြ တြင္က်ယ္ လာခဲ့တဲ့ ဒီဘက္ပိုင္း ႏွစ္ေတြမွာ လူေတြဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ေလးစား တန္ဖိုးထားၾက ရေကာင္းမွန္း မသိၾကေတာ့ သလို ကိုယ္လုပ္ ေနတဲ့အလုပ္ အေပၚမွာလဲ ေလးစား ရေကာင္းမွန္း မသိၾကေတာ့။ မိုဘိုင္းဖုန္း ေတြက ျပည္သူေတြ ၾကားထဲကို ေသာက္ေသာက္လဲ ဝင္ေရာက္ လာခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုင္တြယ္ အသံုးျပဳ လာၾကတဲ့ လူေတြကလဲ အလႊာေပါင္းစံု ျဖစ္လို႔ ေနပါတယ္။ 

တခ်ဳိ႕မ်ားဆုိ တစ္ေယာက္ တည္းနဲ႔ ခါးမွာ ဖုန္းႏွစ္လံုး သံုးလံုး ခ်ိတ္ထားတာကို ေတြ႕ျမင္ ခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီလို လူေတြကို ဘာအလုပ္ လုပ္တာလဲလို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ ဘာအလုပ္မွ မည္မည္ရရ မရွိဘူးလို႔ သိရတယ္။ ထားပါေတာ့။ ဒါကေတာ့ တတ္ႏိုင္ၾကလို႔ ကိုင္တြယ္ သံုးစဲြတာ၊ ဘယ္ႏွလံုးပဲ ကိုင္ကုိင္ အျပစ္ ေျပာစရာ မရွိဘူး။

လူတိုင္းလူတိုင္းရဲ႕ လက္ဝယ္မွာ မိုဘိုင္းဖုန္း (လက္ကုိင္ တယ္လီဖုန္း) ေတြ ရွိေနၿပီဆိုေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ သာေၾကာင္း မာေၾကာင္း ေျပာခ်င္ရင္လဲ ဖုန္းနဲ႔၊ လူငယ္ေတြ ဘာသာဘာဝ ခ်စ္ေၾကာင္း ႀကိဳက္ေၾကာင္း ေျပာမယ္ ဆိုရင္လဲ ဖုန္းနဲ႔။ အလုပ္ အေၾကာင္းကိုပဲ ေျပာမလား၊ စီးပြားေရး အေၾကာင္းကိုပဲ ေျပာမလား၊ ကုန္ေစ်းႏႈန္း အတက္ အက်ကို ေျပာမလား အားလံုးဟာ ဖုန္းေတြကို အသံုးျပဳၿပီး ေျပာဆို လာၾကတယ္။ ဘယ္သူမွ အခ်ိန္ကုန္ လူပင္ပန္း မခံၾကေတာ့။ တယ္လီဖုန္း ယဥ္ေက်းမႈ လို႔ပဲ ဆိုရေတာ့မလား ေနရာတိုင္း လုိလိုမွာ တယ္လီဖုန္း မပါရင္ အလုပ္ မတြင္က်ယ္ ေတာ့သလို ျဖစ္ေနၿပီ။ အဲဒီလို ထြန္းကားလာတဲ့ တယ္လီဖုန္း ေတြေၾကာင့္ပဲ လူေတြဟာ အလုပ္တစ္ခု လုပ္ၾကတဲ့ အခါမွာ မမွားသင့္တဲ့ အမွားေတြ မွားၾကရသလုိ မလဲြေခ်ာ္ သင့္တဲ့ အရာေတြ လဲြေခ်ာ္ ၾကရတယ္။ အဆိုးဆံုးကေတာ့ လူအခ်င္းခ်င္း တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ၾကားမွာ ေလးစား တန္ဖိုးထားမႈေတြ မရွိၾကေတာ့ ပါဘူး။

ေစ်းေရာင္း ေကာင္တာမွာ ထိုင္ၿပီး ေစ်းေရာင္းေနတဲ့ အေရာင္း စာေရးမက ေစ်းဝယ္ ေရာက္ေနတာကို အေလးမထားဘဲ တယ္လီဖုန္း စကားေျပာေနၿပီး ေစ်းဝယ္လာတဲ့ သူကို အားနာရ ေကာင္းမွန္းမသိ။ ေစ်းဝယ္မယ့္ သူက တယ္လီဖုန္း စကားေျပာၿပီးတဲ့ ထိေအာင္ ေစာင့္ဆိုင္း ေနရတယ္။ အလားတူပါပဲ ဘတ္စ္ကား ေပၚက ခရီးသည္ ကလဲ ဘတ္စ္ကား စီးေနရင္း ဖုန္းစကား ေျပာတယ္။ ကားစပါယ္ယာရဲ႕ ကားမွတ္တိုင္ ေရာက္လို႔ ေအာ္ေျပာသံကို မၾကားႏိုင္ေတာ့။ တယ္လီဖုန္းကို အားရ ေက်နပ္ေအာင္ ေျပာဆိုၿပီးမွ ဘတ္စ္ကားေပၚက ဆင္းမယ္ လုပ္ေတာ့ ဆင္းရမယ့္ ကားမွတ္တိုင္က ေက်ာ္လြန္သြားၿပီ။ အဲဒီေတာ့မွ ကားစပါယ္ယာ ေလးကို  ကားမွတ္တိုင္ ေရာက္တာ မေျပာရေကာင္းလား ဆိုၿပီး ရန္ေတြ႕စကား ဆိုတယ္။ ကားလမ္းမ ထက္က ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ ေတြကလဲ ဆိုင္ကယ္ ေမာင္းေနရင္း လက္တစ္ဖက္က ဖုန္းစကား ေျပာၾကျပန္ ေသးတယ္။ ဖုန္းကိုပဲ  အာ႐ုံစုိက္ ေျပာေနတာ ဆိုေတာ့ သူေမာင္းေနတဲ့ ဆိုင္ကယ္က လမ္းလယ္ေကာင္ တည့္တည့္က ေမာင္းေနမိ သလား၊ မီးနီမိ ေနတာကို ေမာင္းေနမိ ေနပါလား ဆိုတာကို သတိမထား မိႏိုင္ေတာ့။ ေနာက္က ယာဥ္ေတြက ဟြန္းေတြ တရစပ္ တီးေနလဲ ဖုန္းထဲက လာတဲ့ စကားသံက လဲြလို႔ တျခား ဘာကိုမွ မၾကားႏိုင္။

တယ္လီဖုန္းကို အသံုးျပဳ လာၾကတဲ့ လူအမ်ားစုဟာ ဖုန္းမ်ား ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ဒါမွမဟုတ္ ဖုန္းကို အသံုးျပဳၿပီး တစ္ခုခု လုပ္ေနရမယ္ ဆိုရင္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ဘာဆိုဘာမွ အေလးထားရ ေကာင္းမွန္း မသိၾက ေတာ့ဘူး။ အဲဒီလို ပတ္ဝန္းက်င္ကို အေလးမထားမႈ ေတြေၾကာင့္လဲ မမွားသင့္ဘဲ မွားခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္မ်ဳိးေတြနဲ႔ ႀကံဳေတြ႕ရသလို မလဲြေခ်ာ္ သင့္တဲ့ အရာေတြလဲ လဲြေခ်ာ္ခဲ့ရတယ္။ မွားသင့္လို႔ မွားတာမ်ဳိးလား၊ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ရဲ႕ နေမာ္နမဲ့ ႏိုင္မႈေၾကာင့္ မွားတာမ်ဳိးလား ဆိုတာ ထည့္မတြက္ ၾကဘဲ အလုပ္ရွင္နဲ႔ အလုပ္သမားၾကား၊ မိဘနဲ႕ သားသမီးၾကား၊ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ ကေတာက္ကဆတ္ စကားေတြ မ်ားၾကရတယ္။ ဒါေတြဟာ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုရင္ မလိုအပ္ဘဲ တယ္လီဖုန္း (မိုဘိုင္းဖုန္း) ေတြကို သံုးစဲြၾကလို႔၊ အတိုင္းထက္ အလြန္ သံုးစဲြၾကလို႔၊ သံုးစဲြသင့္တဲ့ အခ်ိန္၊ သံုးစဲြသင့္တဲ့ ေနရာမွာ မသံုးစဲြဘဲ မသံုးစဲြသင့္တဲ့ အခ်ိန္၊ မသံုးစဲြသင့္တဲ့ ေနရာမွာ သံုးစဲြေနၾကလုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူတုိင္း လူတိုင္းဟာ၊ မ်ားေသာအားျဖင့္ မိုဘိုင္းဖုန္း ေတြကို သံုးစဲြေနၾကတဲ့ အလႊာ ေပါင္းစံုက လူေတြဟာ မမွားသင့္တဲ့ အမွားမ်ဳိး မမွားရ ေလေအာင္၊ မလဲြေခ်ာ္ သင့္တဲ့ အရာေတြကို မလဲြေခ်ာ္ မိေအာင္ သတိတရား ႀကီးစြာနဲ႔ ဖုန္းကို သံုးစဲြၾကပါလို႔ တိုက္တြန္း လိုပါတယ္။

ေနာက္ဆံုး ေျပာလိုတာကေတာ့ အိမ္တိုင္း အိမ္တိုင္းမွာ ''သတိ . . . အလုပ္လုပ္ရင္း ဖုန္းမေျပာရ '' ဆိုတဲ့ သတိေပး စာတန္းေလး ေရးၿပီး နံရံေတြမွာ ကပ္ထားရမလို ျဖစ္ေနပါၿပီလို႔ ေျပာၾကား လိုပါတယ္။

#Yadanarpondaily