႐ုိဟင္ဂ်ာဆုိတာ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေရွးကလည္းမရွိ ၊ ယခုအထိလည္း မရွိသလုိ လူမ်ိဳးတံုးသတ္ျဖတ္ျခင္း (Genocide) ဆုိတာလည္း လံုး၀မရွိပါ
( ဟံသာ၀တီ ဦးအုန္းႀကိဳင္ )
တစ္ဖက္ႏိုင္ငံမွာ စားဝတ္ေနေရး မေျပလည္ ၾကသည့္ ဘဂၤါလီလူမ်ဳိး မ်ားသည္ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာပိုင္ ျပည္ေထာင္စု သမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ အတြင္းသို႔ နယ္နိမိတ္စည္း႐ိုးကုိ ခ်ဳိးေဖာက္ ေက်ာ္ျဖတ္ကာ က်ဴးေက်ာ္ ဝင္ေရာက္ လာခဲ့ၾကသည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္သည္။
ယင္းဘဂၤါလီ လူမ်ဳိးတို႔သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ အေနာက္ဖ်ားရွိ ရခိုင္ျပည္နယ္ အတြင္းသို႔ တရားမဝင္ ဥပေဒမဲ့ တစိမ့္စိမ့္က်ဴးေက်ာ္ ဝင္ေရာက္ လာခဲ့ၾကရာမွ လူဦးေရ အားျဖင့္ အလံုးအရင္းႏွင့္ ျဖစ္လာၾကသည္။ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာေဒသ တစ္ဝိုက္၌ ေရွးယခင္ ကတည္းက ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ ေနထိုင္လ်က္ ရွိၾကေသာ ေဒသခံ တိုင္းရင္းသား ရခိုင္လူမ်ဳိးတို႔ကို မၾကာခဏ ဆိုသလို ရန္မူတိုက္ခိုက္ ၾကလ်က္ မူရင္းေနထိုင္ရာ အရပ္ေဒသမ်ားမွ ေမာင္းထုတ္ပစ္ ၾကၿပီးေနာက္ ၄င္း ဘဂၤါလီလူမ်ဳိး အသိုက္အၿမံဳႀကီးက ေနရာယူ လိုက္ၾကသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ တစ္စတစ္စႏွင့္ ဘဂၤါလီတို႔ အင္အားႀကီးထြား ခဲ့ရသည္။
ရခိုင္မင္းဆက္သမိုင္း
ရခိုင္မင္းဆက္ သမိုင္းကို ျပန္ၾကည့္လွ်င္ ယခု ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ဟု ေခၚဆိုၾကေသာ ေရွးဘဂၤလား ျပည္သည္ ရခိုင္ဘုရင္ မင္းရာဇာႀကီး ၏ သားေတာ္ မင္းခေမာင္း ေခၚ ဟူစိန္ရွား (ထိစပ္ရာ ဘဂၤလား မဟာေမဒင္ အမည္ကို ယူထားေသာ ရခိုင္စစ္စစ္မင္း) က သကၠရာဇ္ ၉၇၃ ခုႏွစ္မွ ၉၈၃ ခုႏွစ္အထိ နန္းစံအုပ္ခ်ဳပ္ ထားေသာ နယ္ေျမျဖစ္သည္။ ထိုမင္းခေမာင္း၏ လက္ထက္တြင္ ဘဂၤလားျပည္ အေရွ႕ပိုင္း ဒကၠားၿမိဳ႕အထိ စိုးပိုင္သည္ကို ျမန္မာႏိုင္ငံ သမုိင္းတြင္ ေတြ႕ရသည္။
ေရွးအစဥ္အဆက္ ကတည္းက ေနထိုင္ခဲ့ၾက
ခရစ္ႏွစ္ ၁၅၅ဝ မွ ၁၆၆၆ (ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၉၁၁ မွ ၁ဝ၂၇) ခုႏွစ္ေလာက္ အထိ ရခိုင္မင္းတို႔၏ လက္နက္တန္ခိုး ႀကီးမားခဲ့၍ အနီးဝန္းက်င္ တိုင္းငယ္ျပည္ငယ္ မ်ားက လြန္စြာခံ့ညား ခဲ့ၾကရသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ထိုမွ သကၠရာဇ္ ၁ဝ၂၇ ခုႏွစ္တြင္ မဂိုဘုရင္၏ လက္ေအာက္ခံ ဘဂၤလားနယ္စား က ျပန္လည္ တိုက္ခိုက္ သိမ္းယူသျဖင့္ စစ္တေကာင္းႏွင့္ ရာမူးတို႔ကို ရခိုင္ဘုရင္ စႏၵသုဓမၼ (၁ဝ၁၃-၁ဝ၄၅) က လက္လႊတ္ခဲ့ ရသည္။
ေရွးရခိုင္တိုင္းဆိုသည္ကား
ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနာက္႐ိုးမ ေတာင္တန္းႀကီး ကာဆီးထားသျဖင့္ ျမန္မာတို႔ႏွင့္ အဆက္အဆံ အကူးအသန္း ေရွးကတည္းက နည္းပါးခဲ့သည္။ ပင္လယ္ကမ္းေျခ တစ္ေလွ်ာက္ တည္ရွိေသာ တိုင္းျဖစ္၍ နီးစပ္ရာ တိုင္းျပည္ ႏိုင္ငံတို႔ႏွင့္ ဆက္သြယ္ ေပါက္ေရာက္မႈမ်ား ခဲ့သည္။ ရခိုင္တြင္ မင္းေနၿမိဳ႕ေတာ္ ျဖစ္ဖူးေသာၿမိဳ႕ တို႔ကား သကၠရာဇ္ ေရွ႕ေနာက္ အစဥ္အတိုင္း ေဖာ္ျပရေသာ္ (၁) ရာမာဝတီ (သံတြဲနယ္)၊ (၂) ဓညဝတီ၊ (၃) ေက်ာက္ပန္းေတာင္း၊ (၄) ေဝသာလီ (ေက်ာက္ေလွကား)၊ (၅) ဓမၼဝက္၊ (၆) ပရိန္၊ (၇) ခ်ိပ္ၿမိဳ႕၊ (၈) ေတာင္ပံု (ေနရၪၥရာ)၊ (၉) ေလာင္းၾကက္ ႏွင့္ (၁ဝ) ေျမာက္ဦး တို႔ျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕ေဟာင္းဆိုသည္မွာ ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕ ကိုပင္ဆိုသည္။
သမုိင္းတစ္ေလွ်ာက္က်ဴးေက်ာ္သူမ်ား
ဤသည့္ ရခိုင္တိုင္း၏ သမုိင္းတစ္ေလွ်ာက္ ေလ့လာ ၾကည့္ေသာအခါ ရခိုင္ျပည္ႏွင့္ ထိစပ္လ်က္ရွိေသာ ျပည္မွာ ဘဂၤလားျပည္ ျဖစ္သည္။ ထို ဘဂၤလားျပည္မွ ဘဂၤလားသား တို႔ကို ဘဂၤါလီလူမ်ဳိးဟု ေခၚဆိုခဲ့ၾကသည္။ ထိုဘဂၤါလီ လူမ်ဳိးတို႔သည္ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ စီးေမ်ာရင္း ထိစပ္ လ်က္ရွိေသာ ရခိုင္တိုင္း နယ္ေျမမ်ား အတြင္းသို႔ တရားမဝင္ က်ဴးေက်ာ္ခ်င္းနင္း ဝင္ေရာက္လာခဲ့ၾက သူမ်ားျဖစ္သည္။ ေရွးအစဥ္ အဆက္ေခတ္ ကာလ ရခိုင္သမိုင္း၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ သမိုင္း တစ္ေလွ်ာက္ ျပန္ၾကည့္လွ်င္ ျမန္မာျပည္တြင္ ဘဂၤါလီလူမ်ဳိး တို႔ကို တရားမဝင္ ေနရာေျပာင္းေရႊ႕ လာၾကသူမ်ား အျဖစ္ ေတြ႕ျမင္ရသည္။
ဘဂၤါလီလူဦးေရ လွ်ံထြက္ဖိတ္စဥ္ က်လာျခင္း
ယခု ၂၁ ရာစုသို႔ ေရာက္ရွိလာေသာ အခါ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေတာ္မွ ရွမ္းျပည္နယ္ ၏ ဧရိယာ အက်ယ္အဝန္း ပမာဏေလာက္ပင္ မရွိေသာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏိုင္ငံမွ ဘဂၤါလီ လူဦးေရမွာ သန္းေပါင္း ၂ဝဝ ေက်ာ္မွ် ရွိလာၿပီ ျဖစ္သည့္အတြက္ လူဦးေရ လွ်ံထြက္ဖိတ္စဥ္ က်ေရာက္ လာျခင္းျဖစ္၍ ယေန႔ ရခိုင္ျပည္နယ္တြင္ ဘဂၤါလီ ျပႆနာ ႀကီးထြားလာရျခင္း ျဖစ္သည္။
႐ိုဟင္ဂ်ာဆိုသည္မွာ
ထိုကဲ့သို႔ လူဦးေရ မဆံ့မၿပဲ ျဖစ္ရာမွ ဖိတ္စဥ္က်ေရာက္ သျဖင့္ ရခိုင္ျပည္၏ ပိုင္နက္နယ္ေျမ အတြင္း က်ဴးေက်ာ္ ဝင္ေရာက္ လာၾကေသာ ဘဂၤါလီတို႔သည္ ရခိုင္ျပည္နယ္ ၏ ပိုင္နက္နယ္ေျမ မ်ားကို သိမ္းပိုက္ပိုင္ဆိုင္ ရယူလို လာၾကေသာ အခါ လူမ်ဳိး၏ အမည္ကို ''႐ိုဟင္ဂ်ာ'' ဟု မွည့္ေခၚ လိုက္ၾကသည္။ တကယ္ေတာ့ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ဟူေသာစကား ၏ အနက္အဓိပၸာယ္မွာ ႐ိုဟင္=ေရာဟင္ ဆိုသည္က ရခိုင္ကို ဘဂၤါလီလို ေခၚျခင္းျဖစ္ၿပီး ဂ်ာ ဆိုသည့္ အဓိပၸာယ္က ေရာက္သည္၊ ဆိုက္သည္၊ ဆိုက္ေရာက္သည္ ဟုဆိုသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႐ိုဟင္ဂ်ာ၏ အနက္အဓိပၸာယ္မွာ ''ရခိုင္ျပည္သို႔ ဆိုက္ေရာက္လာသူ'' ဟု ထြက္ပါသည္။ ဤ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ဆိုေသာ ေဝါဟာရမွာ သာမန္သံုး စကားသာျဖစ္၍ လူမ်ဳိး တစ္မ်ဳိး၏ အမည္နာမ ေဝါဟာရ မဟုတ္ပါ။
ေရွးကရွိခဲ့သည့္ျမန္မာလူမ်ဳိး (၁ဝ၁)ပါး
ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္တြင္ ေရွးကတည္းက တည္ရွိေနထိုင္ ခဲ့ၾကသည့္ လူမ်ဳိး ၁ဝ၁ ပါးတို႔၏ စာရင္းကို အသီးသီးေသာ တိုင္းႀကီး၊ ခ႐ိုင္၊ ႏိုင္ငံတို႔၏ နယ္နိမိတ ္အပိုင္းအျခား ျပဆိုရာ က်မ္းတစ္ဆူ ျဖစ္သည့္ ''ဇမၺဴတံဆိပ္က်မ္း'' တြင္ ေဖာ္ျပရာ၌ ႐ိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ဳိးဟူ၍ မပါရွိ မေဖာ္ျပခဲ့ပါ။ မည္သည့္ ေရွးမွတ္တမ္းမွတ္ရာ တို႔၌လည္း ႐ိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ဳိးဟူ၍ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မရွိပါ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလက္ထက္
အလားတူ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေမလက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဂ်ဴဗလီ ခန္းမႀကီး၌ က်င္းပေသာ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး အတြက္ ဖဆပလ အဖဲြ႕ခ်ဳပ္ ပဏာမ ျပင္ဆင္မႈ ညီလာခံတြင္ တုိင္းရင္းသား ကုိယ္စားလွယ္ေပါင္းစံု တုိ႔ ပါ၀င္သည့္ ႏုိင္ငံဖဲြ႕စည္း အုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒ ေရးဆဲြၾကစဥ္က ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ တုိင္းရင္းသား လူမ်ိဳးေပါင္း ၆၇ မ်ိဳး စာရင္းတြင္လည္း ႐ိုဟင္ဂ်ာ မဆိုထားႏွင့္ ဘဂၤါလီလူမ်ဳိး ကိုပင္ ဌာေန တုိင္းရင္းသား လူမ်ိဳးမ်ား စာရင္း၌ ထည့္သြင္း မထားေပ။
၂ဝဝ၈ အေျခခံဥပေဒ
ထို႔အတူ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္တြင္ ျပ႒ာန္းခဲ့ေသာ ျပည္ေထာင္စုသမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲစဥ္ က သေဘာတူညီ လက္ခံခဲ့ေသာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးေပါင္း ၁၃၅ မ်ဳိး စာရင္းတြင္လည္း ႐ိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ဳိးဟူ၍ ပါရွိသည္ကို မေတြ႕ၾကရေပ။
မသမာသူတို႔၏အက်င့္စ႐ိုက္
သို႔ေသာ္ ယေန႔အေျခအေန တြင္ကား ဘာသာေရး အရ ကမၻာ့မ်ိဳးတူေသြးတူ အင္အားကုိ စဲြကုိင္လ်က္ ျပည္ေထာင္စု သမၼတ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ ၏ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာကုိ ထိပါး ေႏွာင့္ယွက္ လာၾကျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ဧည့္သည္သည္ ဧည့္သည္သာလွ်င္ ျဖစ္၍ အိမ္ရွင္မျဖစ္ႏိုင္။ သို႔ေသာ္ အိမ္ရွင္ အခြင့္အေရး အျပည့္အ၀ လုိခ်င္ၾကျခင္းမွာ အဓမၼ တရားမဲ့ က်ဴးေက်ာ္လုယက္ သိမ္းပိုက္လိုသူ တို႔၏ အမူအက်င့္သာ ျဖစ္သည္။ ယေန႔ ႀကံဳေတြ႕ ေနရေသာ ကိစၥရပ္မ်ားမွာ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသား မွတ္ပံုတင္ ဥပေဒအရ တုိင္းရင္းသား ဟုတ္ ၊ မဟုတ္ စိစစ္ရာမွ စလာေသာ ကိစၥရပ္မ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ခိုးဝွက္မႈ၊ လုယက္မႈတို႔ ေပၚေပါက္ ေတာ့မည့္ အေျခအေန မ်ိဳးတြင္ တရားခံတို႔သည္ မဟုတ္ပါ ၊ မမွန္ပါ ၊ မသိပါ ဟု အမ်ိဳးမ်ိဳး အေၾကာင္းျပ၍ အျပင္းအထန္ ျငင္းဆန္ ဆန္႔က်င္ၾကေလ့ ရွိေသာ မသမာသူတုိ႔ဒ အမူအက်င့္ စ႐ုိက္သာလွ်င္ ျဖစ္ေပသည္။
ဟိုတုန္းက မူဂ်ာဟစ္လို႔သာ ေခၚခဲ့ၾက
ရခိုင္ျပည္နယ္ ေျမာက္ပိုင္းမွ စစ္ေသြးၾကြ မ်ားသည္ အေစာပိုင္းက ၄င္းတို႔ကိုယ္ကို ႐ိုဟင္ဂ်ာ ဟု မေခၚၾကဘဲ မူဂ်ာဟစ္ ဟုေခၚဆိုခဲ့ ၾကသည္။ ၁၉၅ဝ ျပည့္ႏွစ္ ေႏွာင္းပိုင္း ကာလမ်ားအထိ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ဟူေသာ အမည္ကို မသံုးေသး ဘဲ ျမန္မာအစုိးရ ကလည္း ထုိ သတ္မွတ္ခ်က္ကို အသိအမွတ္ မျပဳေသးေပ။
မူဂ်ာဟစ္၊ ႐ိုဟင္ဂ်ာ၊ ခိုးဝင္ဘဂၤါလီ
ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ဘဂၤါလီဆူပူ အၾကမ္းဖက္ သူတို႔၏ အျပဳအမူ အေျခအေန တို႔ကို အကဲခတ္ ၾကည့္ၾကလွ်င္ ၄င္း ဘဂၤါလီတို႔သည္ လက္နက္ကိုင္ ထားစဥ္က မူဂ်ာဟစ္၊ လက္နက္ခ် ၾကေတာ့ ႐ိုဟင္ဂ်ာ၊ လက္နက္မဲ့ သြားျပန္ေတာ့ ခိုးဝင္ဘဂၤါလီ ဟူ၍ အေျပာင္းအလဲ အမ်ဳိးမ်ဳိး ျပဳမူလုပ္ေဆာင္ ၾကသည္ကို ေတြ႕ၾကရမည္ ျဖစ္သည္။
႐ိုလိမ္ညာလူမ်ဳိး
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ႐ိုဟင္ဂ်ာ အမည္ခံၿပီး အၾကမ္းဖက္ လုပ္ရပ္ေတြ ဆက္တိုက္ ျပင္းထန္လာသည္မွာ တပ္မေတာ္ အစိုးရေခတ္ တစ္ေလွ်ာက္လံုး လိုလိုမွာ ျဖစ္သည္။ ယခု အစိုးရေခတ္တြင္ သမုိင္းအလိမ္ႏွင့္ ႐ိုလိမ္ညာ လူမ်ဳိး ရွိေနေၾကာင္း ပံုေဖာ္ဖန္တီး ထားၾကသည္။
သမုိင္းက အဆံုးအျဖတ္ျပဳမည္
ႏိုင္ငံတကာမွ မူဆလင္ေခါင္းေဆာင္ အခ်ဳိ႕ ေဘးတီး ေပးမႈေၾကာင့္ ဤကဲ့သို႔ပံုေဖာ္ ေနၾကေသာ္လည္း သမုိင္း ဆိုသည္က ေဖ်ာက္ပစ္၍ ရေကာင္းေသာ အရာေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ ရွိ လူမ်ဳိးစု သန္းေခါင္စာရင္း သည္ ေခတ္အဆက္ဆက္ မေပ်ာက္မပ်က္ ရွိၿပီးသား ျဖစ္သည္။ ဤကိစၥ ဤျပႆနာသည္ သမုိင္းကသာ အမွန္အတိုင္း အဆံုးအျဖတ္ ေပးသြားမည္ ျဖစ္သည္။
ကမၻာေပၚတြင္ ၇၅ ႏွစ္အတြင္း လူမ်ဳိးတုံးသတ္ျဖတ္မႈ ၂၂ ႀကိမ္ျဖစ္ခဲ့
ကမၻာေပၚတြင္ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္မွ ၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္မ်ားအတြင္း လူမ်ဳိးတုံး သတ္ျဖတ္မႈ အႀကိမ္ေပါင္း ၂၂ ႀကိမ္မွ်ရွိခဲ့ၿပီး လူ႔အသက္ေပါင္း မ်ားစြာ ဆံုး႐ံႈးခဲ့ၾက ရေၾကာင္းျဖင့္ ေလ့လာခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား အရ သိရွိရသည္။
ျမန္မာတြင္ ဒီလိုရက္စက္မႈမ်ဳိး လံုးဝလံုးဝမရွိ
ဗုဒၶဘာသာ သာသနာ ထြန္းကားေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဤကဲ့သို႔ေသာ လူအမ်ား အစုလိုက္ အၿပံဳလိုက္ မ်ဳိးတုံး သတ္ျဖတ္မႈ ဆုိသည္မွာ ဘယ္ေခတ္၊ ဘယ္အခါ၊ ဘယ္ကာလမွာမွ မရွိခဲ့ဖူးပါ။ ယခုဒီမုိကေရစီ အစိုးရေခတ္ ေရာက္လာသည့္ အခါတြင္မွ လူမ်ဳိးေရး၊ ဘာသာေရး ခြဲျခားဖိႏွိပ္မႈ၊ လူမ်ဳိးတုံး သတ္ျဖတ္မႈ၊ လူမ်ဳိးေရး သန္႔စင္မႈ စသည္စသည္ မဟုတ္မမွန္ ပံုႀကီးခ်ဲ႕ လုပ္ႀကံသတင္းမ်ား ထြက္ေပၚလာမႈ မ်ားႏွင့္အတူ ေနာက္ကြယ္မွ သပ္လွ်ဳိ ေသြးခြဲ လက္မည္းႀကီး သမားမ်ားလည္း အလွ်ဳိအလွ်ဳိ ထြက္ေပၚလုပ္ႀကံ ဖန္တီး လာၾကသည္။ ႏုိင္ငံအခ်ဳိ႕မွ လူအခ်ဳိ႕တို႔ ဆႏၵျပပြဲမ်ား ျပဳလုပ္လာၾကၿပီး ျပည္ပႏုိင္ငံ အခ်ဳိ႕တြင္ သြားေရာက္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ ေနၾကေသာ ျမန္မာ ႏုိင္ငံသားမ်ား ၿခိမ္းေျခာက္ခံ ရျခင္း၊ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ခံ ရျခင္းမ်ား စသည့္ပဋိပကၡ မ်ဳိးစံုတို႔ျဖင့္ ဂယက္ထ ဆူပြက္ သြားေစခဲ့သည္။
သံေယာင္လုိက္ ပြဲဆူေအာင္လုပ္ျခင္း
ထုိ႔အတူ ကုလသမဂၢႏွင့္ တကြ ႏုိင္ငံတကာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊ လူမႈေရး အသင္းအဖြဲ႕ မ်ားႏွင့္ ႏုိင္ငံအခ်ဳိ႕မွ တာဝန္ရွိသူ မ်ားကလည္း သံေယာင္လုိက္ၿပီး လူသားခ်င္း စာနာ ေထာက္ထားမႈ ျပၾက ေျပာဆုိၾကကာ ပဏၰာယူျခင္း၊ စြက္ဖက္ျခင္း၊ ဖိအားေပးျခင္း မ်ားျဖင့္ ပြဲလန္႔တုန္း ဖ်ာခင္းၾက႐ံု မွ်မက ပြဲဆူေအာင္လည္း တြန္းပို႔ၾက ေလသည္။ ေမာင္ေတာ အေရးအခင္း စတင္ခဲ့သည့္ ေအာက္တိုဘာ ၉ ရက္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ မူဆလင္ကြန္ရက္ အဖြဲ႕အစည္း အခ်ဳိ႕တို႔ လုပ္ႀကံဖန္တီး ထားသည့္ လူမ်ဳိးစု အလုပ္အျဖစ္ အင္တာနက္ လူမႈကြန္ရက္ တစ္ခုကို တည္ေဆာက္ၿပီး ဘဂၤါလီအၾကမ္းဖက္ သမားမ်ားကခ်ည္း ခံေနၾကရသည့္ သတင္းမ်ားကို မဟုတ္မမွန ္လုပ္ႀကံဖန္တီးၿပီး ထုတ္လႊင့္ ခဲ့ၾကသည္။
ထုိသုိ႔ မဟုတ္မဟတ္ လုပ္ႀကံဖန္တီးမႈ အမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ ထုတ္လႊင့္ခ်က္ တုိ႔ကို ႏိုင္ငံတကာ သတင္းမီဒီယာမ်ား ထံသို႔လည္း အစီအစဥ္ရွိရွိႏွင့္ ပို႔ေပးခဲ့ၾကသည့္ အေလ်ာက္ ယင္း မီဒီယာမ်ား ကလည္း လုပ္ႀကံဖန္တီး သတင္းမ်ားကို တစ္ေလသံတည္း လုိလို ဆင့္ပြား ထုတ္လႊင့္ခဲ့ၾက ရာမွ အေတာ္ပင္ပ်ံ႕ႏွံ႔ သြားခဲ့သည္။
လံၾကဳတ္သတင္းေၾကာင့္ ဂယက္မထ
သုိ႔ေသာ္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္မူ ထုိလံၾကဳတ္ သတင္းမွားေၾကာင့္ ဂယက္မထေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆုိေသာ္ မဟုတ္မမွန္ လုပ္ႀကံၾကေသာ သတင္းမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ယင္းသတင္း ထြက္ေပၚရာ မူလဇာစ္ျမစ္ အရင္းခံ အေၾကာင္းမွာ လံုၿခံဳေရး ေစာင့္ေရွာက္ေပး ေနၾကေသာ တာဝန္က် ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္ မ်ားကို အလစ္အငိုက္ ဖမ္းၿပီး တုိက္ခုိက္သတ္ျဖတ္ သူတို႔မွာ ဘဂၤါလီ လက္နက္ကိုင္ အၾကမ္းဖက္သမား မ်ားသာျဖစ္သည္။ ထုိမွ ျပႆနာ စတင္ခဲ့ရသည္။ တပ္မေတာ္ႏွင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ ရဲတပ္ဖြဲ႕တို႔က ထုိအေျခအေန ဆုိးကို အခ်ိန္မီ ဝင္ေရာက္ ထိန္းသိမ္း လုိက္ေသာအခါ ဘဂၤါလီ လက္နက္ကုိင္ အၾကမ္းဖက္ သမားတို႔က တုိက္ကြက္ ေျပာင္းၿပီး တပ္မေတာ္က သူတုိ႔ ကို မတရားသတ္ျဖတ္ ေနပါၿပီ။ ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္း ေနပါၿပီ။ ပိုင္နက္နယ္ေျမ မ်ားမွ မတရားေမာင္းထုတ္ ေနပါၿပီ စသည္ ျဖင့္ အသံေကာင္းလႊင့္၍ မဟုတ္မမွန္ လုပ္ႀကံဇာတ္ခင္း လုိက္သည္ႏွင့္ ၄င္းတို႔ႏွင့္ အေပါင္းအပါ မိတ္ဖက္ ဘာသာတူႏုိင္ငံ မ်ားက လူသိရွင္ၾကား မ်က္စိစံုမွိတ္ၿပီး ဟစ္ေၾကြးၾက ေလေတာ့သည္။ ျမန္မာတို႔က သူတို႔ဘဂၤါလီ မူဆလင္မ်ဳိးႏြယ္စု တို႔အား လူမ်ဳိးတုံး သတ္ျဖတ္ ေနၾကပါ ၿပီဟု ေၾကြးေၾကာ္ ဟစ္ေအာ္ကာ ကမၻာ့မူဆလင္ အသိုင္းအဝိုင္း တို႔ကို တပ္လွန္႔လံႈ႔ေဆာ္ ေလေတာ့သည္။
အမွန္တကယ္ေတာ့ ဘဂၤါလီတုိ႔၏ လုပ္ႀကံသတင္း ျဖစ္ရပ္မွန္မ်ားသည္ လယ္ျပင္တြင္ ဆင္သြား သကဲ့သို႔ ထင္ရွားေနသည္။ အရွင္းလင္းဆံုးႏွင့္ ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာရလွ်င္ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ဆုိတာ ျမန္မာႏုိင္ငံ မွာ ေရွးကလည္း မရွိ၊ ယခုအထိလည္း မရွိသလုိ လူမ်ဳိးတံုး သတ္ျဖတ္ျခင္း ဆုိတာလည္း လံုးဝ မရွိေၾကာင္း ကမၻာသိေအာင္ ေၾကညာ ေမာင္းခတ္ လုိက္ရပါသည္။
( ဤေဆာင္းပါးသည္ စာေရးသူ ေဆာင္းပါးရွင္၏ အာေဘာ္သာ ျဖစ္ပါသည္။)
ျမ၀တီေန႔စဥ္သတင္းစာ ၊ စာ(၁၃)
( ဟံသာ၀တီ ဦးအုန္းႀကိဳင္ )
တစ္ဖက္ႏိုင္ငံမွာ စားဝတ္ေနေရး မေျပလည္ ၾကသည့္ ဘဂၤါလီလူမ်ဳိး မ်ားသည္ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာပိုင္ ျပည္ေထာင္စု သမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ အတြင္းသို႔ နယ္နိမိတ္စည္း႐ိုးကုိ ခ်ဳိးေဖာက္ ေက်ာ္ျဖတ္ကာ က်ဴးေက်ာ္ ဝင္ေရာက္ လာခဲ့ၾကသည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္သည္။
ယင္းဘဂၤါလီ လူမ်ဳိးတို႔သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ အေနာက္ဖ်ားရွိ ရခိုင္ျပည္နယ္ အတြင္းသို႔ တရားမဝင္ ဥပေဒမဲ့ တစိမ့္စိမ့္က်ဴးေက်ာ္ ဝင္ေရာက္ လာခဲ့ၾကရာမွ လူဦးေရ အားျဖင့္ အလံုးအရင္းႏွင့္ ျဖစ္လာၾကသည္။ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာေဒသ တစ္ဝိုက္၌ ေရွးယခင္ ကတည္းက ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ ေနထိုင္လ်က္ ရွိၾကေသာ ေဒသခံ တိုင္းရင္းသား ရခိုင္လူမ်ဳိးတို႔ကို မၾကာခဏ ဆိုသလို ရန္မူတိုက္ခိုက္ ၾကလ်က္ မူရင္းေနထိုင္ရာ အရပ္ေဒသမ်ားမွ ေမာင္းထုတ္ပစ္ ၾကၿပီးေနာက္ ၄င္း ဘဂၤါလီလူမ်ဳိး အသိုက္အၿမံဳႀကီးက ေနရာယူ လိုက္ၾကသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ တစ္စတစ္စႏွင့္ ဘဂၤါလီတို႔ အင္အားႀကီးထြား ခဲ့ရသည္။
ရခိုင္မင္းဆက္သမိုင္း
ရခိုင္မင္းဆက္ သမိုင္းကို ျပန္ၾကည့္လွ်င္ ယခု ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ဟု ေခၚဆိုၾကေသာ ေရွးဘဂၤလား ျပည္သည္ ရခိုင္ဘုရင္ မင္းရာဇာႀကီး ၏ သားေတာ္ မင္းခေမာင္း ေခၚ ဟူစိန္ရွား (ထိစပ္ရာ ဘဂၤလား မဟာေမဒင္ အမည္ကို ယူထားေသာ ရခိုင္စစ္စစ္မင္း) က သကၠရာဇ္ ၉၇၃ ခုႏွစ္မွ ၉၈၃ ခုႏွစ္အထိ နန္းစံအုပ္ခ်ဳပ္ ထားေသာ နယ္ေျမျဖစ္သည္။ ထိုမင္းခေမာင္း၏ လက္ထက္တြင္ ဘဂၤလားျပည္ အေရွ႕ပိုင္း ဒကၠားၿမိဳ႕အထိ စိုးပိုင္သည္ကို ျမန္မာႏိုင္ငံ သမုိင္းတြင္ ေတြ႕ရသည္။
ေရွးအစဥ္အဆက္ ကတည္းက ေနထိုင္ခဲ့ၾက
ခရစ္ႏွစ္ ၁၅၅ဝ မွ ၁၆၆၆ (ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၉၁၁ မွ ၁ဝ၂၇) ခုႏွစ္ေလာက္ အထိ ရခိုင္မင္းတို႔၏ လက္နက္တန္ခိုး ႀကီးမားခဲ့၍ အနီးဝန္းက်င္ တိုင္းငယ္ျပည္ငယ္ မ်ားက လြန္စြာခံ့ညား ခဲ့ၾကရသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ထိုမွ သကၠရာဇ္ ၁ဝ၂၇ ခုႏွစ္တြင္ မဂိုဘုရင္၏ လက္ေအာက္ခံ ဘဂၤလားနယ္စား က ျပန္လည္ တိုက္ခိုက္ သိမ္းယူသျဖင့္ စစ္တေကာင္းႏွင့္ ရာမူးတို႔ကို ရခိုင္ဘုရင္ စႏၵသုဓမၼ (၁ဝ၁၃-၁ဝ၄၅) က လက္လႊတ္ခဲ့ ရသည္။
ေရွးရခိုင္တိုင္းဆိုသည္ကား
ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနာက္႐ိုးမ ေတာင္တန္းႀကီး ကာဆီးထားသျဖင့္ ျမန္မာတို႔ႏွင့္ အဆက္အဆံ အကူးအသန္း ေရွးကတည္းက နည္းပါးခဲ့သည္။ ပင္လယ္ကမ္းေျခ တစ္ေလွ်ာက္ တည္ရွိေသာ တိုင္းျဖစ္၍ နီးစပ္ရာ တိုင္းျပည္ ႏိုင္ငံတို႔ႏွင့္ ဆက္သြယ္ ေပါက္ေရာက္မႈမ်ား ခဲ့သည္။ ရခိုင္တြင္ မင္းေနၿမိဳ႕ေတာ္ ျဖစ္ဖူးေသာၿမိဳ႕ တို႔ကား သကၠရာဇ္ ေရွ႕ေနာက္ အစဥ္အတိုင္း ေဖာ္ျပရေသာ္ (၁) ရာမာဝတီ (သံတြဲနယ္)၊ (၂) ဓညဝတီ၊ (၃) ေက်ာက္ပန္းေတာင္း၊ (၄) ေဝသာလီ (ေက်ာက္ေလွကား)၊ (၅) ဓမၼဝက္၊ (၆) ပရိန္၊ (၇) ခ်ိပ္ၿမိဳ႕၊ (၈) ေတာင္ပံု (ေနရၪၥရာ)၊ (၉) ေလာင္းၾကက္ ႏွင့္ (၁ဝ) ေျမာက္ဦး တို႔ျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕ေဟာင္းဆိုသည္မွာ ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕ ကိုပင္ဆိုသည္။
သမုိင္းတစ္ေလွ်ာက္က်ဴးေက်ာ္သူမ်ား
ဤသည့္ ရခိုင္တိုင္း၏ သမုိင္းတစ္ေလွ်ာက္ ေလ့လာ ၾကည့္ေသာအခါ ရခိုင္ျပည္ႏွင့္ ထိစပ္လ်က္ရွိေသာ ျပည္မွာ ဘဂၤလားျပည္ ျဖစ္သည္။ ထို ဘဂၤလားျပည္မွ ဘဂၤလားသား တို႔ကို ဘဂၤါလီလူမ်ဳိးဟု ေခၚဆိုခဲ့ၾကသည္။ ထိုဘဂၤါလီ လူမ်ဳိးတို႔သည္ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ စီးေမ်ာရင္း ထိစပ္ လ်က္ရွိေသာ ရခိုင္တိုင္း နယ္ေျမမ်ား အတြင္းသို႔ တရားမဝင္ က်ဴးေက်ာ္ခ်င္းနင္း ဝင္ေရာက္လာခဲ့ၾက သူမ်ားျဖစ္သည္။ ေရွးအစဥ္ အဆက္ေခတ္ ကာလ ရခိုင္သမိုင္း၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ သမိုင္း တစ္ေလွ်ာက္ ျပန္ၾကည့္လွ်င္ ျမန္မာျပည္တြင္ ဘဂၤါလီလူမ်ဳိး တို႔ကို တရားမဝင္ ေနရာေျပာင္းေရႊ႕ လာၾကသူမ်ား အျဖစ္ ေတြ႕ျမင္ရသည္။
ဘဂၤါလီလူဦးေရ လွ်ံထြက္ဖိတ္စဥ္ က်လာျခင္း
ယခု ၂၁ ရာစုသို႔ ေရာက္ရွိလာေသာ အခါ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေတာ္မွ ရွမ္းျပည္နယ္ ၏ ဧရိယာ အက်ယ္အဝန္း ပမာဏေလာက္ပင္ မရွိေသာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏိုင္ငံမွ ဘဂၤါလီ လူဦးေရမွာ သန္းေပါင္း ၂ဝဝ ေက်ာ္မွ် ရွိလာၿပီ ျဖစ္သည့္အတြက္ လူဦးေရ လွ်ံထြက္ဖိတ္စဥ္ က်ေရာက္ လာျခင္းျဖစ္၍ ယေန႔ ရခိုင္ျပည္နယ္တြင္ ဘဂၤါလီ ျပႆနာ ႀကီးထြားလာရျခင္း ျဖစ္သည္။
႐ိုဟင္ဂ်ာဆိုသည္မွာ
ထိုကဲ့သို႔ လူဦးေရ မဆံ့မၿပဲ ျဖစ္ရာမွ ဖိတ္စဥ္က်ေရာက္ သျဖင့္ ရခိုင္ျပည္၏ ပိုင္နက္နယ္ေျမ အတြင္း က်ဴးေက်ာ္ ဝင္ေရာက္ လာၾကေသာ ဘဂၤါလီတို႔သည္ ရခိုင္ျပည္နယ္ ၏ ပိုင္နက္နယ္ေျမ မ်ားကို သိမ္းပိုက္ပိုင္ဆိုင္ ရယူလို လာၾကေသာ အခါ လူမ်ဳိး၏ အမည္ကို ''႐ိုဟင္ဂ်ာ'' ဟု မွည့္ေခၚ လိုက္ၾကသည္။ တကယ္ေတာ့ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ဟူေသာစကား ၏ အနက္အဓိပၸာယ္မွာ ႐ိုဟင္=ေရာဟင္ ဆိုသည္က ရခိုင္ကို ဘဂၤါလီလို ေခၚျခင္းျဖစ္ၿပီး ဂ်ာ ဆိုသည့္ အဓိပၸာယ္က ေရာက္သည္၊ ဆိုက္သည္၊ ဆိုက္ေရာက္သည္ ဟုဆိုသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႐ိုဟင္ဂ်ာ၏ အနက္အဓိပၸာယ္မွာ ''ရခိုင္ျပည္သို႔ ဆိုက္ေရာက္လာသူ'' ဟု ထြက္ပါသည္။ ဤ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ဆိုေသာ ေဝါဟာရမွာ သာမန္သံုး စကားသာျဖစ္၍ လူမ်ဳိး တစ္မ်ဳိး၏ အမည္နာမ ေဝါဟာရ မဟုတ္ပါ။
ေရွးကရွိခဲ့သည့္ျမန္မာလူမ်ဳိး (၁ဝ၁)ပါး
ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္တြင္ ေရွးကတည္းက တည္ရွိေနထိုင္ ခဲ့ၾကသည့္ လူမ်ဳိး ၁ဝ၁ ပါးတို႔၏ စာရင္းကို အသီးသီးေသာ တိုင္းႀကီး၊ ခ႐ိုင္၊ ႏိုင္ငံတို႔၏ နယ္နိမိတ ္အပိုင္းအျခား ျပဆိုရာ က်မ္းတစ္ဆူ ျဖစ္သည့္ ''ဇမၺဴတံဆိပ္က်မ္း'' တြင္ ေဖာ္ျပရာ၌ ႐ိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ဳိးဟူ၍ မပါရွိ မေဖာ္ျပခဲ့ပါ။ မည္သည့္ ေရွးမွတ္တမ္းမွတ္ရာ တို႔၌လည္း ႐ိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ဳိးဟူ၍ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မရွိပါ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလက္ထက္
အလားတူ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေမလက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဂ်ဴဗလီ ခန္းမႀကီး၌ က်င္းပေသာ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး အတြက္ ဖဆပလ အဖဲြ႕ခ်ဳပ္ ပဏာမ ျပင္ဆင္မႈ ညီလာခံတြင္ တုိင္းရင္းသား ကုိယ္စားလွယ္ေပါင္းစံု တုိ႔ ပါ၀င္သည့္ ႏုိင္ငံဖဲြ႕စည္း အုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒ ေရးဆဲြၾကစဥ္က ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ တုိင္းရင္းသား လူမ်ိဳးေပါင္း ၆၇ မ်ိဳး စာရင္းတြင္လည္း ႐ိုဟင္ဂ်ာ မဆိုထားႏွင့္ ဘဂၤါလီလူမ်ဳိး ကိုပင္ ဌာေန တုိင္းရင္းသား လူမ်ိဳးမ်ား စာရင္း၌ ထည့္သြင္း မထားေပ။
၂ဝဝ၈ အေျခခံဥပေဒ
ထို႔အတူ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္တြင္ ျပ႒ာန္းခဲ့ေသာ ျပည္ေထာင္စုသမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲစဥ္ က သေဘာတူညီ လက္ခံခဲ့ေသာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးေပါင္း ၁၃၅ မ်ဳိး စာရင္းတြင္လည္း ႐ိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ဳိးဟူ၍ ပါရွိသည္ကို မေတြ႕ၾကရေပ။
မသမာသူတို႔၏အက်င့္စ႐ိုက္
သို႔ေသာ္ ယေန႔အေျခအေန တြင္ကား ဘာသာေရး အရ ကမၻာ့မ်ိဳးတူေသြးတူ အင္အားကုိ စဲြကုိင္လ်က္ ျပည္ေထာင္စု သမၼတ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ ၏ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာကုိ ထိပါး ေႏွာင့္ယွက္ လာၾကျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ဧည့္သည္သည္ ဧည့္သည္သာလွ်င္ ျဖစ္၍ အိမ္ရွင္မျဖစ္ႏိုင္။ သို႔ေသာ္ အိမ္ရွင္ အခြင့္အေရး အျပည့္အ၀ လုိခ်င္ၾကျခင္းမွာ အဓမၼ တရားမဲ့ က်ဴးေက်ာ္လုယက္ သိမ္းပိုက္လိုသူ တို႔၏ အမူအက်င့္သာ ျဖစ္သည္။ ယေန႔ ႀကံဳေတြ႕ ေနရေသာ ကိစၥရပ္မ်ားမွာ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသား မွတ္ပံုတင္ ဥပေဒအရ တုိင္းရင္းသား ဟုတ္ ၊ မဟုတ္ စိစစ္ရာမွ စလာေသာ ကိစၥရပ္မ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ခိုးဝွက္မႈ၊ လုယက္မႈတို႔ ေပၚေပါက္ ေတာ့မည့္ အေျခအေန မ်ိဳးတြင္ တရားခံတို႔သည္ မဟုတ္ပါ ၊ မမွန္ပါ ၊ မသိပါ ဟု အမ်ိဳးမ်ိဳး အေၾကာင္းျပ၍ အျပင္းအထန္ ျငင္းဆန္ ဆန္႔က်င္ၾကေလ့ ရွိေသာ မသမာသူတုိ႔ဒ အမူအက်င့္ စ႐ုိက္သာလွ်င္ ျဖစ္ေပသည္။
ဟိုတုန္းက မူဂ်ာဟစ္လို႔သာ ေခၚခဲ့ၾက
ရခိုင္ျပည္နယ္ ေျမာက္ပိုင္းမွ စစ္ေသြးၾကြ မ်ားသည္ အေစာပိုင္းက ၄င္းတို႔ကိုယ္ကို ႐ိုဟင္ဂ်ာ ဟု မေခၚၾကဘဲ မူဂ်ာဟစ္ ဟုေခၚဆိုခဲ့ ၾကသည္။ ၁၉၅ဝ ျပည့္ႏွစ္ ေႏွာင္းပိုင္း ကာလမ်ားအထိ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ဟူေသာ အမည္ကို မသံုးေသး ဘဲ ျမန္မာအစုိးရ ကလည္း ထုိ သတ္မွတ္ခ်က္ကို အသိအမွတ္ မျပဳေသးေပ။
မူဂ်ာဟစ္၊ ႐ိုဟင္ဂ်ာ၊ ခိုးဝင္ဘဂၤါလီ
ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ဘဂၤါလီဆူပူ အၾကမ္းဖက္ သူတို႔၏ အျပဳအမူ အေျခအေန တို႔ကို အကဲခတ္ ၾကည့္ၾကလွ်င္ ၄င္း ဘဂၤါလီတို႔သည္ လက္နက္ကိုင္ ထားစဥ္က မူဂ်ာဟစ္၊ လက္နက္ခ် ၾကေတာ့ ႐ိုဟင္ဂ်ာ၊ လက္နက္မဲ့ သြားျပန္ေတာ့ ခိုးဝင္ဘဂၤါလီ ဟူ၍ အေျပာင္းအလဲ အမ်ဳိးမ်ဳိး ျပဳမူလုပ္ေဆာင္ ၾကသည္ကို ေတြ႕ၾကရမည္ ျဖစ္သည္။
႐ိုလိမ္ညာလူမ်ဳိး
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ႐ိုဟင္ဂ်ာ အမည္ခံၿပီး အၾကမ္းဖက္ လုပ္ရပ္ေတြ ဆက္တိုက္ ျပင္းထန္လာသည္မွာ တပ္မေတာ္ အစိုးရေခတ္ တစ္ေလွ်ာက္လံုး လိုလိုမွာ ျဖစ္သည္။ ယခု အစိုးရေခတ္တြင္ သမုိင္းအလိမ္ႏွင့္ ႐ိုလိမ္ညာ လူမ်ဳိး ရွိေနေၾကာင္း ပံုေဖာ္ဖန္တီး ထားၾကသည္။
သမုိင္းက အဆံုးအျဖတ္ျပဳမည္
ႏိုင္ငံတကာမွ မူဆလင္ေခါင္းေဆာင္ အခ်ဳိ႕ ေဘးတီး ေပးမႈေၾကာင့္ ဤကဲ့သို႔ပံုေဖာ္ ေနၾကေသာ္လည္း သမုိင္း ဆိုသည္က ေဖ်ာက္ပစ္၍ ရေကာင္းေသာ အရာေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ ရွိ လူမ်ဳိးစု သန္းေခါင္စာရင္း သည္ ေခတ္အဆက္ဆက္ မေပ်ာက္မပ်က္ ရွိၿပီးသား ျဖစ္သည္။ ဤကိစၥ ဤျပႆနာသည္ သမုိင္းကသာ အမွန္အတိုင္း အဆံုးအျဖတ္ ေပးသြားမည္ ျဖစ္သည္။
ကမၻာေပၚတြင္ ၇၅ ႏွစ္အတြင္း လူမ်ဳိးတုံးသတ္ျဖတ္မႈ ၂၂ ႀကိမ္ျဖစ္ခဲ့
ကမၻာေပၚတြင္ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္မွ ၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္မ်ားအတြင္း လူမ်ဳိးတုံး သတ္ျဖတ္မႈ အႀကိမ္ေပါင္း ၂၂ ႀကိမ္မွ်ရွိခဲ့ၿပီး လူ႔အသက္ေပါင္း မ်ားစြာ ဆံုး႐ံႈးခဲ့ၾက ရေၾကာင္းျဖင့္ ေလ့လာခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား အရ သိရွိရသည္။
ျမန္မာတြင္ ဒီလိုရက္စက္မႈမ်ဳိး လံုးဝလံုးဝမရွိ
ဗုဒၶဘာသာ သာသနာ ထြန္းကားေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဤကဲ့သို႔ေသာ လူအမ်ား အစုလိုက္ အၿပံဳလိုက္ မ်ဳိးတုံး သတ္ျဖတ္မႈ ဆုိသည္မွာ ဘယ္ေခတ္၊ ဘယ္အခါ၊ ဘယ္ကာလမွာမွ မရွိခဲ့ဖူးပါ။ ယခုဒီမုိကေရစီ အစိုးရေခတ္ ေရာက္လာသည့္ အခါတြင္မွ လူမ်ဳိးေရး၊ ဘာသာေရး ခြဲျခားဖိႏွိပ္မႈ၊ လူမ်ဳိးတုံး သတ္ျဖတ္မႈ၊ လူမ်ဳိးေရး သန္႔စင္မႈ စသည္စသည္ မဟုတ္မမွန္ ပံုႀကီးခ်ဲ႕ လုပ္ႀကံသတင္းမ်ား ထြက္ေပၚလာမႈ မ်ားႏွင့္အတူ ေနာက္ကြယ္မွ သပ္လွ်ဳိ ေသြးခြဲ လက္မည္းႀကီး သမားမ်ားလည္း အလွ်ဳိအလွ်ဳိ ထြက္ေပၚလုပ္ႀကံ ဖန္တီး လာၾကသည္။ ႏုိင္ငံအခ်ဳိ႕မွ လူအခ်ဳိ႕တို႔ ဆႏၵျပပြဲမ်ား ျပဳလုပ္လာၾကၿပီး ျပည္ပႏုိင္ငံ အခ်ဳိ႕တြင္ သြားေရာက္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ ေနၾကေသာ ျမန္မာ ႏုိင္ငံသားမ်ား ၿခိမ္းေျခာက္ခံ ရျခင္း၊ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ခံ ရျခင္းမ်ား စသည့္ပဋိပကၡ မ်ဳိးစံုတို႔ျဖင့္ ဂယက္ထ ဆူပြက္ သြားေစခဲ့သည္။
သံေယာင္လုိက္ ပြဲဆူေအာင္လုပ္ျခင္း
ထုိ႔အတူ ကုလသမဂၢႏွင့္ တကြ ႏုိင္ငံတကာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊ လူမႈေရး အသင္းအဖြဲ႕ မ်ားႏွင့္ ႏုိင္ငံအခ်ဳိ႕မွ တာဝန္ရွိသူ မ်ားကလည္း သံေယာင္လုိက္ၿပီး လူသားခ်င္း စာနာ ေထာက္ထားမႈ ျပၾက ေျပာဆုိၾကကာ ပဏၰာယူျခင္း၊ စြက္ဖက္ျခင္း၊ ဖိအားေပးျခင္း မ်ားျဖင့္ ပြဲလန္႔တုန္း ဖ်ာခင္းၾက႐ံု မွ်မက ပြဲဆူေအာင္လည္း တြန္းပို႔ၾက ေလသည္။ ေမာင္ေတာ အေရးအခင္း စတင္ခဲ့သည့္ ေအာက္တိုဘာ ၉ ရက္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ မူဆလင္ကြန္ရက္ အဖြဲ႕အစည္း အခ်ဳိ႕တို႔ လုပ္ႀကံဖန္တီး ထားသည့္ လူမ်ဳိးစု အလုပ္အျဖစ္ အင္တာနက္ လူမႈကြန္ရက္ တစ္ခုကို တည္ေဆာက္ၿပီး ဘဂၤါလီအၾကမ္းဖက္ သမားမ်ားကခ်ည္း ခံေနၾကရသည့္ သတင္းမ်ားကို မဟုတ္မမွန ္လုပ္ႀကံဖန္တီးၿပီး ထုတ္လႊင့္ ခဲ့ၾကသည္။
ထုိသုိ႔ မဟုတ္မဟတ္ လုပ္ႀကံဖန္တီးမႈ အမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ ထုတ္လႊင့္ခ်က္ တုိ႔ကို ႏိုင္ငံတကာ သတင္းမီဒီယာမ်ား ထံသို႔လည္း အစီအစဥ္ရွိရွိႏွင့္ ပို႔ေပးခဲ့ၾကသည့္ အေလ်ာက္ ယင္း မီဒီယာမ်ား ကလည္း လုပ္ႀကံဖန္တီး သတင္းမ်ားကို တစ္ေလသံတည္း လုိလို ဆင့္ပြား ထုတ္လႊင့္ခဲ့ၾက ရာမွ အေတာ္ပင္ပ်ံ႕ႏွံ႔ သြားခဲ့သည္။
လံၾကဳတ္သတင္းေၾကာင့္ ဂယက္မထ
သုိ႔ေသာ္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္မူ ထုိလံၾကဳတ္ သတင္းမွားေၾကာင့္ ဂယက္မထေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆုိေသာ္ မဟုတ္မမွန္ လုပ္ႀကံၾကေသာ သတင္းမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ယင္းသတင္း ထြက္ေပၚရာ မူလဇာစ္ျမစ္ အရင္းခံ အေၾကာင္းမွာ လံုၿခံဳေရး ေစာင့္ေရွာက္ေပး ေနၾကေသာ တာဝန္က် ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္ မ်ားကို အလစ္အငိုက္ ဖမ္းၿပီး တုိက္ခုိက္သတ္ျဖတ္ သူတို႔မွာ ဘဂၤါလီ လက္နက္ကိုင္ အၾကမ္းဖက္သမား မ်ားသာျဖစ္သည္။ ထုိမွ ျပႆနာ စတင္ခဲ့ရသည္။ တပ္မေတာ္ႏွင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ ရဲတပ္ဖြဲ႕တို႔က ထုိအေျခအေန ဆုိးကို အခ်ိန္မီ ဝင္ေရာက္ ထိန္းသိမ္း လုိက္ေသာအခါ ဘဂၤါလီ လက္နက္ကုိင္ အၾကမ္းဖက္ သမားတို႔က တုိက္ကြက္ ေျပာင္းၿပီး တပ္မေတာ္က သူတုိ႔ ကို မတရားသတ္ျဖတ္ ေနပါၿပီ။ ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္း ေနပါၿပီ။ ပိုင္နက္နယ္ေျမ မ်ားမွ မတရားေမာင္းထုတ္ ေနပါၿပီ စသည္ ျဖင့္ အသံေကာင္းလႊင့္၍ မဟုတ္မမွန္ လုပ္ႀကံဇာတ္ခင္း လုိက္သည္ႏွင့္ ၄င္းတို႔ႏွင့္ အေပါင္းအပါ မိတ္ဖက္ ဘာသာတူႏုိင္ငံ မ်ားက လူသိရွင္ၾကား မ်က္စိစံုမွိတ္ၿပီး ဟစ္ေၾကြးၾက ေလေတာ့သည္။ ျမန္မာတို႔က သူတို႔ဘဂၤါလီ မူဆလင္မ်ဳိးႏြယ္စု တို႔အား လူမ်ဳိးတုံး သတ္ျဖတ္ ေနၾကပါ ၿပီဟု ေၾကြးေၾကာ္ ဟစ္ေအာ္ကာ ကမၻာ့မူဆလင္ အသိုင္းအဝိုင္း တို႔ကို တပ္လွန္႔လံႈ႔ေဆာ္ ေလေတာ့သည္။
အမွန္တကယ္ေတာ့ ဘဂၤါလီတုိ႔၏ လုပ္ႀကံသတင္း ျဖစ္ရပ္မွန္မ်ားသည္ လယ္ျပင္တြင္ ဆင္သြား သကဲ့သို႔ ထင္ရွားေနသည္။ အရွင္းလင္းဆံုးႏွင့္ ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာရလွ်င္ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ဆုိတာ ျမန္မာႏုိင္ငံ မွာ ေရွးကလည္း မရွိ၊ ယခုအထိလည္း မရွိသလုိ လူမ်ဳိးတံုး သတ္ျဖတ္ျခင္း ဆုိတာလည္း လံုးဝ မရွိေၾကာင္း ကမၻာသိေအာင္ ေၾကညာ ေမာင္းခတ္ လုိက္ရပါသည္။
( ဤေဆာင္းပါးသည္ စာေရးသူ ေဆာင္းပါးရွင္၏ အာေဘာ္သာ ျဖစ္ပါသည္။)
ျမ၀တီေန႔စဥ္သတင္းစာ ၊ စာ(၁၃)
No comments:
Post a Comment