မန္က်ည္းသီး ၏ ေဆးဖက္၀င္ အာနိသင္
ၾကည္ျမင့္လြင္ (မုျဒာ)
'ေႏြထေနာင္း၊ ေဆာင္းမန္က်ည္း' ဟု ေရွးလူႀကီးမ်ား ဆို႐ိုးစကား ရွိသည္။ အရိပ္ အာဝါသ ရသည္ကို ေျပာသည္ေလာ ေဆးဖက္ဝင္ သည္ကို ေျပာသည္ေလာ ေသခ်ာ ရွင္းလင္းစြာ မသိပါ။ သို႔ေသာ္ စာေရးသူတို႔ ငယ္စဥ္က ေတာရြာမ်ားတြင္ မန္က်ည္းသီး အမွည့္မ်ား ကို ေကာက္ယူၿပီး အေစ့မ်ား ထုတ္၍ အႏွစ္ကို လူႀကီးမ်ားက မီးဖိုေခ်ာင္သံုး ဟင္းခတ္ရန္ အတြက္ အိုးမ်ားႏွင့္ သိပ္ကာ သိမ္းထားၾက သည္။ ခ်ဥ္ရည္ဟင္း ခ်က္ရာတြင္ မန္က်ည္းမွည့္ သည္ မပါမျဖစ္ေပ။ ငါးႏွင့္ မန္က်ည္းမွည့္ ေရာခ်က္လွ်င္လ္ညး အလြန္စား၍ ေကာင္းသည္။
မန္က်ည္းမွည့္ အႏွစ္ကို သၾကားျဖင့္ လံုး၍ သေရစာအျဖစ္ ကေလး မ်ားကို ေကြၽးသည္။ ေဆာင္းဥတုတြင္ ေခ်ာင္းဆိုးေရာဂါ အလြန္ အျဖစ္မ်ားသည္။ မန္က်ည္းမွည့္ စားသံုးေသာ ကေလးမ်ား သည္ ေခ်ာင္းဆိုးေရာဂါ၊ အပူကန္ေရာဂါ မ်ားမွ ကင္းေဝးသည္ဟု ဆိုသည္။ လူႀကီးမ်ားက မန္က်ည္းမွည့္ကို အညာ ထန္းလ်က္ျဖင့္ ဆားအနည္းငယ္ ထည့္ကာ စိမ္ထားၿပီး ညအိပ္ရာဝင္ ခါနီးအခ်ိန္ ေသာက္သံုး ေပးျခင္းျဖင့္ ဝမ္းမွန္ၿပီး အပူအပုပ္ ကင္းစင္သည္ဟု ဆိုကာ မၾကာခဏ ေသာက္သံုးၾက သည္ကို ေတြ႕ရသည္။ မန္က်ည္း သီးႏွင့္ ထန္းလ်က္သည္ အညာသား မ်ားအတြက္ ၉၆ ပါးေဆး ျဖစ္သည္ ဟုပင္ ဆိုၾကသည္။
မွန္ပါသည္။ ဝမ္းမွန္၍ အပူအပုပ္ ကင္းစင္သူသည္ ေဘးဥပဒ္၊ ေရာဂါဘယ က်ေရာက္ခဲသည္။ အသားအေရ ၾကည္လင္ၿပီး ႐ုပ္ေပါ့ပါးကာ အစားလည္း ဝင္သည္။ 'ဝမ္းတစ္လံုး ေကာင္းလွ်င္ ေခါင္း တစ္လံုးမခဲ' ဟုဟူေသာ စာဆိုႏွင့္အညီ ေခါင္းကိုက္ျခင္း ကဲ့သို႔ ေရာဂါငယ္ ေလးပင္ မဝင္ေရာက္ဟု ဆိုသည္။ မန္က်ည္းမွည့္ အႏွစ္ကို ေန႔စဥ္ ခ်က္ျပဳတ္ေသာ ဟင္းလ်ာမ်ားတြင္ ထည့္ခ်က္႐ံုျဖင့္ ဝမ္းကို မွန္ေစႏိုင္သည္။ ခ်ဥ္ၿဖံဳးၿဖံဳး အရသာသည္ ႏႈတ္ကိုလည္း ၿမိန္ေစႏိုင္သည္။
'ေႏြ-ခ်ဳိ၊ မိုး-ခါး၊ ေဆာင္း-ခ်ဥ္စား၊ မွတ္သား လူက်န္းမာ' ဟု စာဆိုရွိ ေသာေၾကာင့္ ေဆာင္းရာသီသည္ အခ်ဥ္ စားရမည့္ ရာသီျဖစ္သည္။ အခ်ဥ္မ်ားမ်ား စားေပးလွ်င္ က်န္းမာသည္။ ေဆာင္းဥတု တြင္ ျဖစ္ေလ့ရွိေသာ အပူ ငုပ္လွ်ဳိးသည့္ ေရာဂါ၊ ေလပူထ ေရာဂါ၊ ေခြၽးမထြက္ အသားပပ္ၾကားအက္ ေရာဂါ၊ ေျခဖေနာင့္ ကြဲ ေရာဂါ၊ ႐ိုးတြင္းျခင္ဆီမွ ကိုက္ခဲေသာ ဒူလာေရာဂါမ်ား သက္သာ ေပ်ာက္ကင္း ေစႏိုင္သည္ ဟု ေရွးဆရာႀကီးမ်ား မိန္႔ၾကား ခဲ့ပါသည္။
အခ်ဥ္အရသာ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ သူမ်ားသည္ မန္က်ည္းသီးစိမ္း အႏုေလးမ်ားကို ေထာင္းၿပီး ပုစြန္ေျခာက္၊ င႐ုတ္သီးစိမ္း၊ စိမ္းစား ငါးပိတို႔ႏွင့္ ေရာကာ ႏႈတ္ၿမိန္စရာ ဟင္းတစ္ခြက္ အျဖစ္ စားသံုးေလ့ ရွိၾကသည္။ ခ်ဥ္စပ္ အရသာေၾကာင့္ ေဆာင္းတြင္း၌ပင္ ေခြၽးမ်ား ထြက္လာသည္ဟု ဆိုသည္။ မိုးေမွ်ာ္ င႐ုတ္သီး (သို႔မဟုတ္) ကုလားေအာ္ င႐ုတ္သီးကို င႐ုတ္ဆံုတြင္ ညက္ေအာင္ေထာင္း၊ မန္က်ည္းသီးစိမ္း အႏုေလးမ်ား ၏ အျပင္ခြံကို ဓားျဖင့္ျခစ္ၿပီး ထည့္ေထာင္းပါ။ ထို႔ေနာက္ မီးကင္ထားေသာ ငါးပိကို ထပ္ေရာ ေထာင္းလွ်င္ အလြန္ စားေကာင္းသည့္ မန္က်ည္းသီး စိမ္းေထာင္း ဟင္းတစ္ခြက္ ျဖစ္သည္။ လိုက္ဖက္ေသာ ဟင္းခ်ဳိသည္ မဲဇလီဖူး ဟင္းခ်ဳိႏွင့္ ေက်ာက္ဖ႐ံုသီး ဟင္းခါး တို႔ျဖစ္သည္။
မန္က်ည္းသီး၏ ေဆးဖက္ဝင္ အာနိသင္ကို ဥတုေဘာဇန သဂၤဟက်မ္းတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္မွာ မန္က်ည္းသီး အႏုသည္ ေလသလိပ္ အဆီခဲ တို႔ကို ႏိုင္၏ မန္က်ည္းသီး အစိမ္းရင့္သည္ ေၾကခဲ၏။ 'ေသြး၊ သည္းေျခ၊ သလိပ္ကို ပ်က္ေစတတ္၏။ ေလကိုႏိုင္၏။ ဝမ္းခ်ဳပ္၏။ ပူ၏၊ ဝမ္းမီးကို ေတာက္ေစ၏။ ႏႈတ္ကို ၿမိန္ေစတတ္၏ 'ဟု ဆိုသည္။
မန္က်ည္းသီး မွည့္သည္ ေလသလိပ္ တို႔ကို ႏိုင္၏။ ေသြးသည္းေျခကို စဥ္းငယ္ ပ်က္ေစတတ္၏။ ဝမ္းသက္ ေစတတ္၏။ ေရွာက္သီးႏွင့္ အက်ဳိးတူရန္ ရွိ၏။ က်မ္း၏ အဆိုအရ မန္က်ည္းသီး အမွည့္က လူ၏ က်န္းမာေရးကို ပို၍ အက်ဳိးျပဳသည္။ မန္က်ည္းသီးစိမ္း (အထူးသျဖင့္ မန္က်ည္းသီး အရင့္)မွာ ခံတြင္းေကာင္းရန္ အတြက္ တစ္ခါတစ္ရံ သာ စားသံုးသင့္သည္။ အလြန္အကြၽံ မစားသင့္၊ တန္ေဆး လြန္ေဘး ျဖစ္သည္ကို သတိမူသင့္ ပါသည္။
#Yadanarpondaily
ၾကည္ျမင့္လြင္ (မုျဒာ)
'ေႏြထေနာင္း၊ ေဆာင္းမန္က်ည္း' ဟု ေရွးလူႀကီးမ်ား ဆို႐ိုးစကား ရွိသည္။ အရိပ္ အာဝါသ ရသည္ကို ေျပာသည္ေလာ ေဆးဖက္ဝင္ သည္ကို ေျပာသည္ေလာ ေသခ်ာ ရွင္းလင္းစြာ မသိပါ။ သို႔ေသာ္ စာေရးသူတို႔ ငယ္စဥ္က ေတာရြာမ်ားတြင္ မန္က်ည္းသီး အမွည့္မ်ား ကို ေကာက္ယူၿပီး အေစ့မ်ား ထုတ္၍ အႏွစ္ကို လူႀကီးမ်ားက မီးဖိုေခ်ာင္သံုး ဟင္းခတ္ရန္ အတြက္ အိုးမ်ားႏွင့္ သိပ္ကာ သိမ္းထားၾက သည္။ ခ်ဥ္ရည္ဟင္း ခ်က္ရာတြင္ မန္က်ည္းမွည့္ သည္ မပါမျဖစ္ေပ။ ငါးႏွင့္ မန္က်ည္းမွည့္ ေရာခ်က္လွ်င္လ္ညး အလြန္စား၍ ေကာင္းသည္။မန္က်ည္းမွည့္ အႏွစ္ကို သၾကားျဖင့္ လံုး၍ သေရစာအျဖစ္ ကေလး မ်ားကို ေကြၽးသည္။ ေဆာင္းဥတုတြင္ ေခ်ာင္းဆိုးေရာဂါ အလြန္ အျဖစ္မ်ားသည္။ မန္က်ည္းမွည့္ စားသံုးေသာ ကေလးမ်ား သည္ ေခ်ာင္းဆိုးေရာဂါ၊ အပူကန္ေရာဂါ မ်ားမွ ကင္းေဝးသည္ဟု ဆိုသည္။ လူႀကီးမ်ားက မန္က်ည္းမွည့္ကို အညာ ထန္းလ်က္ျဖင့္ ဆားအနည္းငယ္ ထည့္ကာ စိမ္ထားၿပီး ညအိပ္ရာဝင္ ခါနီးအခ်ိန္ ေသာက္သံုး ေပးျခင္းျဖင့္ ဝမ္းမွန္ၿပီး အပူအပုပ္ ကင္းစင္သည္ဟု ဆိုကာ မၾကာခဏ ေသာက္သံုးၾက သည္ကို ေတြ႕ရသည္။ မန္က်ည္း သီးႏွင့္ ထန္းလ်က္သည္ အညာသား မ်ားအတြက္ ၉၆ ပါးေဆး ျဖစ္သည္ ဟုပင္ ဆိုၾကသည္။
မွန္ပါသည္။ ဝမ္းမွန္၍ အပူအပုပ္ ကင္းစင္သူသည္ ေဘးဥပဒ္၊ ေရာဂါဘယ က်ေရာက္ခဲသည္။ အသားအေရ ၾကည္လင္ၿပီး ႐ုပ္ေပါ့ပါးကာ အစားလည္း ဝင္သည္။ 'ဝမ္းတစ္လံုး ေကာင္းလွ်င္ ေခါင္း တစ္လံုးမခဲ' ဟုဟူေသာ စာဆိုႏွင့္အညီ ေခါင္းကိုက္ျခင္း ကဲ့သို႔ ေရာဂါငယ္ ေလးပင္ မဝင္ေရာက္ဟု ဆိုသည္။ မန္က်ည္းမွည့္ အႏွစ္ကို ေန႔စဥ္ ခ်က္ျပဳတ္ေသာ ဟင္းလ်ာမ်ားတြင္ ထည့္ခ်က္႐ံုျဖင့္ ဝမ္းကို မွန္ေစႏိုင္သည္။ ခ်ဥ္ၿဖံဳးၿဖံဳး အရသာသည္ ႏႈတ္ကိုလည္း ၿမိန္ေစႏိုင္သည္။
'ေႏြ-ခ်ဳိ၊ မိုး-ခါး၊ ေဆာင္း-ခ်ဥ္စား၊ မွတ္သား လူက်န္းမာ' ဟု စာဆိုရွိ ေသာေၾကာင့္ ေဆာင္းရာသီသည္ အခ်ဥ္ စားရမည့္ ရာသီျဖစ္သည္။ အခ်ဥ္မ်ားမ်ား စားေပးလွ်င္ က်န္းမာသည္။ ေဆာင္းဥတု တြင္ ျဖစ္ေလ့ရွိေသာ အပူ ငုပ္လွ်ဳိးသည့္ ေရာဂါ၊ ေလပူထ ေရာဂါ၊ ေခြၽးမထြက္ အသားပပ္ၾကားအက္ ေရာဂါ၊ ေျခဖေနာင့္ ကြဲ ေရာဂါ၊ ႐ိုးတြင္းျခင္ဆီမွ ကိုက္ခဲေသာ ဒူလာေရာဂါမ်ား သက္သာ ေပ်ာက္ကင္း ေစႏိုင္သည္ ဟု ေရွးဆရာႀကီးမ်ား မိန္႔ၾကား ခဲ့ပါသည္။
အခ်ဥ္အရသာ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ သူမ်ားသည္ မန္က်ည္းသီးစိမ္း အႏုေလးမ်ားကို ေထာင္းၿပီး ပုစြန္ေျခာက္၊ င႐ုတ္သီးစိမ္း၊ စိမ္းစား ငါးပိတို႔ႏွင့္ ေရာကာ ႏႈတ္ၿမိန္စရာ ဟင္းတစ္ခြက္ အျဖစ္ စားသံုးေလ့ ရွိၾကသည္။ ခ်ဥ္စပ္ အရသာေၾကာင့္ ေဆာင္းတြင္း၌ပင္ ေခြၽးမ်ား ထြက္လာသည္ဟု ဆိုသည္။ မိုးေမွ်ာ္ င႐ုတ္သီး (သို႔မဟုတ္) ကုလားေအာ္ င႐ုတ္သီးကို င႐ုတ္ဆံုတြင္ ညက္ေအာင္ေထာင္း၊ မန္က်ည္းသီးစိမ္း အႏုေလးမ်ား ၏ အျပင္ခြံကို ဓားျဖင့္ျခစ္ၿပီး ထည့္ေထာင္းပါ။ ထို႔ေနာက္ မီးကင္ထားေသာ ငါးပိကို ထပ္ေရာ ေထာင္းလွ်င္ အလြန္ စားေကာင္းသည့္ မန္က်ည္းသီး စိမ္းေထာင္း ဟင္းတစ္ခြက္ ျဖစ္သည္။ လိုက္ဖက္ေသာ ဟင္းခ်ဳိသည္ မဲဇလီဖူး ဟင္းခ်ဳိႏွင့္ ေက်ာက္ဖ႐ံုသီး ဟင္းခါး တို႔ျဖစ္သည္။
မန္က်ည္းသီး၏ ေဆးဖက္ဝင္ အာနိသင္ကို ဥတုေဘာဇန သဂၤဟက်မ္းတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္မွာ မန္က်ည္းသီး အႏုသည္ ေလသလိပ္ အဆီခဲ တို႔ကို ႏိုင္၏ မန္က်ည္းသီး အစိမ္းရင့္သည္ ေၾကခဲ၏။ 'ေသြး၊ သည္းေျခ၊ သလိပ္ကို ပ်က္ေစတတ္၏။ ေလကိုႏိုင္၏။ ဝမ္းခ်ဳပ္၏။ ပူ၏၊ ဝမ္းမီးကို ေတာက္ေစ၏။ ႏႈတ္ကို ၿမိန္ေစတတ္၏ 'ဟု ဆိုသည္။
မန္က်ည္းသီး မွည့္သည္ ေလသလိပ္ တို႔ကို ႏိုင္၏။ ေသြးသည္းေျခကို စဥ္းငယ္ ပ်က္ေစတတ္၏။ ဝမ္းသက္ ေစတတ္၏။ ေရွာက္သီးႏွင့္ အက်ဳိးတူရန္ ရွိ၏။ က်မ္း၏ အဆိုအရ မန္က်ည္းသီး အမွည့္က လူ၏ က်န္းမာေရးကို ပို၍ အက်ဳိးျပဳသည္။ မန္က်ည္းသီးစိမ္း (အထူးသျဖင့္ မန္က်ည္းသီး အရင့္)မွာ ခံတြင္းေကာင္းရန္ အတြက္ တစ္ခါတစ္ရံ သာ စားသံုးသင့္သည္။ အလြန္အကြၽံ မစားသင့္၊ တန္ေဆး လြန္ေဘး ျဖစ္သည္ကို သတိမူသင့္ ပါသည္။
#Yadanarpondaily
No comments:
Post a Comment