အျပစ္တင္ မေစာလုိက္ပါနဲ့ ေစာင္းငဲ့လုိ႔ၾကည့္ေစခ်င္

အျပစ္တင္ မေစာလုိက္ပါနဲ့ ေစာင္းငဲ့လုိ႔ၾကည့္ေစခ်င္

ကမၻာႀကီးသည္ ေခတ္မီ နည္းပညာမ်ား တုိးတက္လာရာ သတင္းမ်ားကုိ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေဝ ႐ံုသာမက ေရဒီယုိ ႏွင့္႐ုပ္ရွင္၊ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားတုိ႔မွ တစ္ဆင့္ ျပည္သူမ်ား သိရွိေအာင္ ထုတ္လႊင့္ လာၾကရာ ပံုႏွိပ္မီဒီယာ ႏွင့္ အီလက္ထရြန္နစ္ မီဒီယာ ဟူ၍ ႏွစ္မ်ဳိးႏွစ္စား ရွိသည္။ ပံုႏွိပ္မီဒီယာ သတင္းစာသည္ သတင္းစကား မ်ားကုိ ျပည္သူမ်ား သိရွိေအာင္ ျဖန္႔ခ်ိရာ၌ သတင္းကုိ စာေပအကၡရာျဖင့္ ေရး၍ စကၠဴေပၚတြင္ ပံုႏွိပ္စက္ျဖင့္ ႐ိုက္ႏွိပ္ကာ လူထုအတြင္း ျဖန္႔ခ်ိေသာ လုပ္ငန္းျဖစ္သည္။ သတင္းစာ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေဝ ရာတြင္ ႏုိင္ငံေတာ္က ျပ႒ာန္းထားေသာ တည္ဆဲ ဥပေဒမ်ား၊ က်င့္ဝတ္နီတိ မ်ားကုိ လုိက္နာ ရသည့္အျပင္ အခ်ိန္ႏွင့္ ေနရာ အကန္႔အသတ္ တုိ႔ကုိလည္း အခါမလပ္ သတိျပဳ ေဆာင္ရြက္ၾက ရသည္။

စာနယ္ဇင္း တုိ႔တြင္ ေန႔စဥ္ ထုတ္ေဝသည့္ သတင္းစာသည္ ၂၄ နာရီအတြင္း အခ်ိန္မွန္ ထုတ္ေဝ ႏုိင္ရန္ႏွင့္ သတင္းစာဖတ္ ပရိသတ္ထံ အေစာဆံုး အခ်ိန္မီ ေရာက္ေအာင္ ျဖန္႔ခ်ိႏုိင္ရန္ ေဆာင္ရြက္ၾက ရာ၌ စာမ်က္ႏွာ အကန္႔အသတ္ ရွိေနျပန္ရာ စာဖတ္ ပရိသတ္တုိ႔၏ ဆႏၵကုိ အျပည့္အဝ ျဖည့္ဆည္းေပးရန္ အခက္အခဲ ရွိၾကသည္ကုိ စာမူရွင္မ်ားႏွင့္ စာဖတ္ ပရိသတ္တုိ႔က နားလည္ေပး ၾကသည္။ ယခု ထုတ္ေဝေနေသာ သတင္းစာ ႏွင့္ သတင္းဂ်ာနယ္ တုိ႔သည္ တုိင္းရင္းသား ျပည္သူ တစ္ရပ္လံုးအတြက္ ထုတ္ေဝၾကသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ တူညီ ၾကသည္။ ဤသုိ႔ ထုတ္ေဝၾက ရာ၌ ေခတ္သမုိင္းကုိ ထင္ဟပ္ေစေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ား ပါဝင္လ်က္ ရွိရာတုိင္းရင္းသား ျပည္သူတုိ႔၏ နားႏွင့္ မ်က္စိအာ႐ံု လြဲမွားစြာ ၾကားျမင္ ေစႏုိင္သည့္ အေၾကာင္းအရာ တုိ႔ကုိကား လုပ္ငန္း သဘာဝအရ လုိက္နာၾက ရသည့္ က်င့္ဝတ္မ်ားႏွင့္ အညီ ေဆာင္ရြက္ၾက ရသည္။

ျမန္မာစာေပ သမုိင္း၌ ပင္းယေခတ္မွ စတင္ ေပၚေပါက္ခဲ့ေသာ ရတုသည္ အင္းဝေခတ္တြင္ ဖြံ႕ၿဖိဳးလာခဲ့ရာ မိညိဳ ႏွင့္ မိျဖဴ ဆုိေသာ စာဆုိႏွစ္ဦးတုိ႔ ကုိယ္ရည္ေသြး ရတုမ်ား အၿပိဳင္ေရးဖြဲ႕ ခဲ့ၾကသည္။ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ တြင္ ကဗ်ာ အမ်ဳိးအစားသစ္ ျဖစ္ေသာ ရကန္ ေရးခဲ့ၾကသည္။ ေရႊေတာင္နႏၵသူ ၏ ေငြေတာင္ရကန္၊ ေမြ႕နန္းရကန္၊ ဦးတုိး၏ ရာမရကန္၊ ကင္းဝန္မင္းႀကီး ၏ ေနမိရကန္၊ ဦးေရႊနီ၏ ပၪၥပါပီရကန္ စသည္တုိ႔ ေပၚေပါက္ လာခဲ့သည္။ ရကန္ ေရးဖြဲ႕ၾကရာ၌ ဇာတ္ဝတၴဳ တစ္ခုခုကုိ အေျခခံ ေသာ္လည္း ဇာတ္ေၾကာင္းကုိ အေသးစိတ္ မဖြဲ႕ဘဲ ေကာင္းႏုိးရာရာ ဇာတ္ကြက္မွ်သာ ယူၿပီး မိမိႏွင့္ မိမိ၏ရကန္ကုိ အမႊမ္းတင္ ေရးဖြဲ႕ေသာ ကုိယ္ရည္ေသြး အဖြဲ႕မ်ား၊ အျခားစာဆုိ တုိ႔၏ ရကန္မ်ားကုိ တုိက္ခုိက္ႏွိမ့္ခ် ေရးဖြဲ႕ေသာ အကန္အေက်ာက္ အဖြဲ႕မ်ားျဖင့္  ရႊင္ရႊင္ေရးဖြဲ႕ ခဲ့ၾကသကဲ့သုိ႔ အခံအအုပ္ ကာရန္ယူ၍ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး သြက္သြက္ လက္လက္ ေရးဖြဲ႕ေလ့ ရွိေၾကာင္းေဒါက္တာခင္ေအး (ေမာင္ခင္မင္၊ ဓႏုျဖဴ) က သံုးသပ္ျပ ခဲ့ဖူးသည္။

ေပါရာဏဒီပနီက်မ္း မွ ရခုိင္ၿမိဳ႕သူ မိညိဳ ေရးဖြဲ႕ခဲ့ေသာ ကုိယ္ရည္ေသြး ရတုသံုးပုိဒ္မွာ ''ေတာင္တြင္ ျမင္းမုိရ္ သာတကား၊ စည္တြင္ပဟုိရ္ သာတကား၊ နန္းတြင္ မိညိဳ သာတကား''ဟူ၍ တစ္ပိုဒ္စီ အဆံုးသတ္ ထားသည္။အင္းဝၿမိဳ႕သူ မိျဖဴ ေရးဖြဲ႕ေသာ ကုိယ္ရည္ေသြး ရတုသံုးပုိဒ္မွာ ''ကြၽန္းတြင္ ဇမၺဴသာ တကား၊ ပန္းတြင္ မၪၨဴ သာတကား၊ နန္းတြင္ မိျဖဴ သာတကား '' တစ္ပုိဒ္စီ အဆံုးသတ္ ထားသည္မွာ အဆံုးပါးဝယ္ ၿငိလွသည္။

ယေန႔ ပါတီစံု ဒီမုိကေရစီေခတ္ တြင္ အေျပာေကာင္း၊ အေရးေကာင္း သူမ်ားသည္ အစ၊ အလယ္၊ အဆံုးၿငိေအာင္ ေျပာၾက ေရးၾကသည္မွာ ပရိသတ္ သေဘာေခြ႕ ေလာက္ေသာ္လည္း ကုန္းေဘာင္ေခတ္ ရကန္ေရးဖြဲ႕ ၾကသလုိ အကန္အေက်ာက္ မ်ားပါလာ၍ ပခံုးပါးဝယ္ ထိၾကေသာ္ ေဖာ္ေကာင္လုပ္ လုိသူေတြ အလွ်ဳိအလွ်ဳိ ေပၚလာ ၾကၿပီး ရွင္းမရေသာ ပဋိပကၡမ်ား ဖန္တီးၾက ေပမည္။ ထုိ ပဋိပကၡမ်ားေၾကာင့္ ျပည္သူမ်ား မွာသာ ဆုိးက်ဳိး သက္ေရာက္ၾက ရေပမည္။ သတင္းစာ ေရရွည္ ရပ္တည္ႏုိင္ရန္မွာ သတင္းအျမင္၊ စာေပအျမင္ ႏွင့္ ေလာကအျမင္ ရွိရန္ လုိအပ္သည္ မွန္ေသာ္လည္း ေစ်းကြက္အျမင္ တစ္ခုတည္း ၾကည့္ကာ အမ်ားအႀကိဳက္ လုိက္၍ ငါးပြက္ရာ ငါးစာ ခ်တတ္ေသာ အျပဳအမူ မ်ားေၾကာင့္ ျပည္သူမ်ား အတိဒုကၡ ေရာက္ေစသည့္ စာနယ္ဇင္း မ်ားအား ပညာရွင္ Jill Geisler u"body bags and beauty Tips, house fi res and health hints" ဟူ၍ ခုိင္းႏိႈင္း ထားသည္။

ေန႔စဥ္ သတင္းစာ တုိ႔သည္ အခ်ိန္မွန္၊ အမီ၊ အကန္႔အသတ္ျဖင့္ ထုတ္ေဝၾက ရသည့္ လုပ္ငန္းသဘာဝ ႏွင့္ ျပည္သူ႔အက်ဳိးျပဳ မီဒီယာဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ တုိ႔ တူညီၾက ေသာ္လည္း လုပ္နည္း လုပ္ဟန္ မတူညီၾကေပ။ကိုယ္ရည္ေသြး ႏုိင္ငံေရး သမားမ်ား၊ အကန္အေက်ာက္ ဝါသနာထံု သူမ်ားႏွင့္ ေဖာ္ေကာင္ လုပ္လုိသူတုိ႔က ၄င္းတုိ႔အတြက္ ႏုိင္ငံေရးစင္ျမင့္ အျဖစ္ သတင္းစာကုိ အသံုးခ်လုိ ၾကသည္မွာ ေခတ္ အဆက္ဆက္ အစဥ္အလာ ရွိခဲ့သည္။

သုိ႔ျဖစ္၍ ႏုိင္ငံပုိင္ သတင္းစာ မ်ားအား အျပစ္တင္ မေစာဘဲ အတိတ္၊ ပစၥဳပၸန္ ႏွင့္ အနာဂတ္ ဟူေသာ ကာလႀကီး သံုးပါးကုိ ျမင္ေအာင္ ၾကည့္ၿပီးမွ အေၾကာင္းအက်ဳိး ဆီေလ်ာ္ေသ ာစကားျဖင့္ ဓမၼဓိ႒ာန္ က်က် ေျပာၾက ရမည္ ျဖစ္ေပသည္။ ။

#Themyawadydaily

#ျမ၀တီေန႔စဥ္