Social Icons

Pages

Monday, January 9, 2017

သီရိလကၤာမွာ ရာခ်ီတဲ့ျပည္သူေတြ တ႐ုတ္စီမံကိန္းကုိ ဘာေၾကာင့္ ဆႏၵျပေနရတာလဲ


Chinese President Xi Jinping and President Mahinda Rajapaksa launch the I phase 
of the Colombo Port City Project


( ရွိန္းထက္ )

တ႐ုတ္သည္ က်ဆင္းလာသည့္ ၄င္း၏ စီးပြားေရးကို အရွိန္ျမႇင့္တင္ရန္ ၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္မွစ၍ ႏွစ္ရွည္ စီမံကိန္းမ်ား ေရးဆြဲၿပီး ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ား အရွိန္အဟုန္ျမႇင့္ လ်က္ရွိသည္။ အာဖရိကႏွင့္ အာရွ၌ သာမက ဥေရာပအထိပင္ အေရာက္လွမ္း ေနသည့္ တ႐ုတ္တို႔၏ ေျခလွမ္းမ်ားသည္ ၂ဝ၂ဝ ျပည့္လြန္ႏွစ္ မ်ားတြင္ အေမရိကန္အား ေက်ာ္တက္မည္ ဆိုသည့္ သုေတသီမ်ား၏ ခန္႔မွန္းခ်က္ကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏုိင္ရန္ ရည္မွန္းခ်က္ ထား၍ လုပ္ေဆာင္ ေနျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ တ႐ုတ္တို႔ အဓိကပို႔ကုန္ တန္ဖိုး က်ဆင္းလာျခင္း ႏွင့္အတူ စီးပြားေရး တိုးတက္မႈ ၇ ရာခုိင္ႏႈန္း ေအာက္သို႔ ေရာက္ရွိသြားၿပီး မတည္မၿငိမ္ ျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပို႔ကုန္တန္ဖိုး တိုးျမႇင့္ႏုိင္ရန္ အဓိကထား
ေဆာင္ရြက္ေနၿပီး ကုန္သြယ္ေရး အတြက္ အဓိကက်သည့္ ဆိပ္ကမ္းမ်ားႏွင့္ ၄င္းတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ စက္မႈဇုန္ စီမံကိန္းမ်ားကို ႏုိင္ငံရပ္ျခား၌ပင္ သြားေရာက္ ဖြင့္လွစ္လ်က္ ရွိသည္။

မၾကာမီက တ႐ုတ္၏ ဥေရာပသို႔ ၁၅ ႏုိင္ငံေျမာက္ ကုန္သြယ္ေရး ရထားလမ္း ဆက္သြယ္သည့္ အေနျဖင့္ ၿဗိတိန္သို႔ပင္ တ႐ုတ္၏ ကုန္သြယ္ေရး ေရာက္ခဲ့ၿပီး ယခုအခါ ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲ အေရွ႕ေတာင္ အာရွႏုိင္ငံမ်ား၌ ေစ်းသက္သက္ သာသာျဖင့္ ေျမငွား၍ စက္မႈဇုန္ စီမံကိန္းမ်ားကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ ေနျပန္သည္။ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ႏုိင္ငံမ်ားသည္ တ႐ုတ္၏ စီးပြားေရးႏွင့္ မကင္းသည့္ ႏုိင္ငံမ်ားျဖစ္ၿပီး တ႐ုတ္၏ စီးပြားေရး ၾသဇာလႊမ္းမုိး ခံထားရေသာ ႏုိင္ငံမ်ား ျဖစ္သည္။

အဆိုပါႏိုင္ငံမ်ား၏ အစိုးရဘက္ ပိုင္းက တ႐ုတ္၏ ဆြဲေဆာင္မႈ ေကာင္းေသာ မက္လံုးမ်ားႏွင့္ ဖိအားမ်ားေၾကာင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး စီမံကိန္းမ်ားကို ခ်ေပးခဲ့ေသာ္လည္း တကယ္တမ္း လက္ေတြ႕ အျမတ္အမ်ားဆံုး ခံစားရသည္က တ႐ုတ္အစိုးရသာ ျဖစ္သည္။ စက္မႈဇုန္ စီမံကိန္း တစ္ခု ေပၚေပါက္လာလွ်င္ ႏုိင္ငံဖြံ႕ၿဖိဳးေရး အတြက္ အေကာင္းဆံုး အေထာက္အပံ့ ျဖစ္ေသာ္လည္း ထိုစီမံကိန္းမ်ား၌ တ႐ုတ္တို႔က ရွယ္ယာ အမ်ားဆံုးကို ယူထားေလ့ ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အက်ဳိးတူ ပူးေပါင္းသည့္ စီမံကိန္း ဆိုေသာ္လည္း တ႐ုတ္တို႔ေလာက္ ေဒသခံႏုိင္ငံက အက်ဳိးခံစား ရေလ့မရွိေပ။

ထိုၾကားထဲ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ဂ႐ုမစိုက္ေသာ တ႐ုတ္တို႔၏ စီမံကိန္းမ်ားေၾကာင့္ ဆိုးက်ဳိး သက္ေရာက္မႈကို ခံစားရသူသည္ ေဒသခံႏုိင္ငံမွ ျပည္သူမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ တ႐ုတ္ကုမၸဏီ မ်ား၏ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ အေပၚ အေလးမထားမႈမွာ နာမည္ႀကီး ေသာ္လည္း ၄င္းႏုိင္ငံအတြင္း ၌မူ အစိမ္းေရာင္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး စီမံကိန္းမ်ားကို ေဖာ္ေဆာင္လ်က္ ရွိသည္။

အာဖရိကဆိုလွ်င္ တ႐ုတ္၏ အေၾကြးႏြံထဲက ႐ုန္းထြက္မရ ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနၿပီး တ႐ုတ္၏ စီမံကိန္းမ်ား လက္ညိႇဳးထိုးမလြဲ ရွိေနသည့္ေနရာ ျဖစ္သည္။ အေျခခံ အေဆာက္အအံု က႑ဖြံ႕ၿဖိဳး မွသာ ႏုိင္ငံဖြံ႕ၿဖိဳးမည္ ဟူေသာ အေျခခံ သေဘာတရား ေၾကာင့္ တ႐ုတ္တို႔က ထိုႏိုင္ငံမ်ား၌ အေျခခံ အေဆာက္အအံု မ်ားကို အေၾကြးစနစ္ျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ေပးသည္။ တ႐ုတ္တို႔ ေဆာက္လုပ္ေပးသည့္ သယ္ယူ ပို႔ေဆာင္ေရး လမ္းပိုင္းႏွင့္ ဆိပ္ကမ္းတို႔သည္ ၄င္းတို႔၏စီးပြားေရး အတြက္ ခံစားခြင့္ကို ဦးစြာၾကည့္ၿပီးမွ ေဆာက္လုပ္ေပးျခင္း ျဖစ္သည္။

တျခားႏိုင္ငံမ်ား၌ ၄င္းတို႔၏ ကုမၸဏီရွိလွ်င္ သူ႔ႏုိင္ငံကို သယ္ယူရန္ သို႔မဟုတ္ ႏုိင္ငံတကာသို႔ တင္ပို႔ႏုိင္ရန္ သယ္ယူ ပို႔ေဆာင္ေရးသည္ တ႐ုတ္တို႔၏ အဓိကအက်ဆံုး အေရးပါမႈ ျဖစ္သည္။ သယ္ယူ ပို႔ေဆာင္ေရး က႑ ေႏွာင့္ေႏွးလွ်င္ ၄င္းတို႔အတြက္ အျမတ္က တြက္ေျခကိုက္မည္ မဟုတ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သယ္ယူ ပို႔ေဆာင္ေရး အေျခခံ အေဆာက္အအံု က႑ကို တ႐ုတ္တို႔က ၄င္းတို႔စီမံကိန္း လုပ္မည့္ႏုိင္ငံကို အေၾကြးစနစ္ျဖင့္ ဦးစြာ ေဆာက္လုပ္ ေပးျခင္း ျဖစ္သည္။

ငါးၾကင္းဆီျဖင့္ ငါးၾကင္းျပန္ေၾကာ္ သည့္ တ႐ုတ္တို႔၏ စီးပြားေရး မဟာဗ်ဴဟာ ျဖစ္သည္။ ယခုလည္း အေရွ႕ေတာင္ အာရွနုိင္ငံ မ်ား၌ တ႐ုတ္တို႔သည္ ဆိပ္ကမ္း စီမံကိန္းမ်ား၊ သယ္ယူ ပို႔ေဆာင္ေရးႏွင့္ ဆက္သြယ္ေရး လမ္းပိုင္း စီမံကိန္းမ်ားကို တိုးျမႇင့္ လုပ္ေဆာင္ ေနသည္။ ၂ဝ၁၆ ခုႏွစ္ကပင္ လာအိုရထား လမ္းပိုင္းအတြက္ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ဘီလီယံႏွင့္ခ်ီကာ တ႐ုတ္အစိုးရက ေခ်းေငြျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ေပးသည္။

လာအိုရွိ ၄င္းတို႔၏ ကုမၸဏီမ်ားႏွင့္ စီမံကိန္းမ်ား၏ အက်ဳိးအျမတ္က ထိုလမ္းပိုင္း ေပၚ၌ အစိတ္အပိုင္း တစ္ခုအေနျဖင့္ မွီခုိေနေသာ ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ကမၻာဒီးယား၊ ယခုေတာ့ သီရိလကၤာ ျဖစ္ေနသည္။ တ႐ုတ္ကုမၸဏီ မ်ားကို ဆႏၵျပမႈႏွင့္ တ႐ုတ္ အစိုးရကို ဆႏၵျပမႈသည္ အေရွ႕ေတာင္ အာရွႏိုင္ငံ မ်ားႏွင့္ မစိမ္းေတာ့ဘဲ ႏွစ္စဥ္လိုလို ၾကားေနရသည္။

ယခု သီရိလကၤာ၌ ယခင္အစိုးရ လက္ထက္က စီမံကိန္းကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ၿပီး ယခုအစိုးရ လက္ထက္ စီမံကိန္း တစ္ခုကို ထပ္မံလုပ္ေဆာင္ လုိေသာေၾကာင့္ ေဒသခံမ်ားႏွင့္ တ႐ုတ္ ကုမၸဏီမ်ား ျပႆနာ တက္ေနသည္။ ရာခ်ီသည့္ သီရိလကၤာ ျပည္သူမ်ားကလည္း ဆႏၵျပေနၾကသည္။ ဟန္ဘန္တုိတာၿမိဳ႕ ဆိပ္ကမ္းသည္ ယခင္အစိုးရ လက္ထက္က သေဘာ တူညီမႈျဖင့္ ကုန္သြယ္ေရး တိုးျမႇင့္ရန္ တ႐ုတ္တို႔ ေဆာက္လုပ္ခဲ့ေသာ စီမံကိန္း ျဖစ္သည္။ 

ယခု ယင္းဆိပ္ကမ္း တြင္ တ႐ုတ္တို႔က ေနာက္ထပ္ စက္မႈဇုန္ တစ္ခု ထပ္ေဆာက္ ေနျပန္သည္။ စီမံကိန္းအတြက္ ေျမဧက တစ္ေသာင္းခြဲခန္႔ကို တ႐ုတ္တို႔က ႏွစ္ရွည္ စီမံကိန္းျဖင့္ ငွားရမ္းၿပီး ေဆာက္လုပ္ျခင္း ျဖစ္သည္။

ထိုစက္မႈဇုန္ ဖြင့္ပြဲကို သီရိလကၤာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ကိုယ္တုိင္ တက္ေရာက္ ဖြင့္လွစ္ေပးၿပီး တ႐ုတ္တို႔အတြက္ တြက္ေျခကိုက္ လြန္းလွသည္။ ဆိပ္ကမ္းလည္း ရွိသည္၊ စက္မႈဇုန္လည္း ရွိသည္၊ စက္မႈဇုန္ထြက္ ပစၥည္းမ်ားကို သယ္ယူ ပို႔ေဆာင္ရန္ အပိုစရိတ္လည္း မေထာင္းေတာ့ေပ။ ထို႔ျပင္ ယင္း စက္မႈဇုန္က အက်ဳိးတူ ဖက္စပ္စီမံကိန္း လည္းမဟုတ္ေပ။ ၉၉ ႏွစ္ၾကာ ေျမငွားစာခ်ဳပ္ျဖင့္ ငွားရမ္းသည့္ တ႐ုတ္ပိုင္ စက္မႈဇုန္ ျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ဟန္ဘန္တိုတာၿမိဳ႕ သည္ စာခ်ဳပ္သက္တမ္း မကုန္မခ်င္း တ႐ုတ္ပိုင္ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ အေနျဖင့္ အလားသဏၭာန္တူ သြားေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ သီရိလကၤာ ျပည္သူ မ်ားကလည္း တ႐ုတ္တို႔က ထိုေဒသကို တ႐ုတ္ကိုလိုနီ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲခ်င္ ေနသည္ ဟ ုစြပ္စြဲသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆႏၵျပ ၾကသည္။ ေနစရာကို သီရိလကၤာ အစိုးရက အစားထိုး ေပးမည္ ဆိုေသာ္လည္း စီးပြားေရးအရ ဖယ္ရွားခံရသည့္ ျပည္သူမ်ား နာလန္ျပန္ထူရန္ အခ်ိန္ အေတာ္ၾကာ ႐ုန္းကန္ ရဦးမည္မွာ ေသခ်ာသည္။

သို႔ေသာ္ ဆႏၵျပသူမ်ားမွာ သီရိလကၤာ အစိုးရ၏ အၾကမ္းဖက္ ၿဖိဳခြင္းမႈကို ခံရသည္။ မ်က္ရည္ယိုဗံုး မ်ားျဖင့္ပစ္သည္။ မီးသတ္ပိုက္မ်ား အသံုးျပဳၿပီး လူခြဲသည္။ လူ ၅ဝ ေက်ာ္ဖမ္းဆီးၿပီး တရားစြဲသည္။ ေနာက္ထပ္လည္း သံသယရွိသူ မ်ားကို လုိက္ဖမ္းေနၿပီး သီရိလကၤာ အစိုးရက ၄င္း၏ျပည္သူ မ်ားကို တ႐ုတ္တို႔အား ေနာက္ထပ္ ဆႏၵမျပရန္ တင္းက်ပ္သည့္ ကိုင္တြယ္နည္း မ်ားျဖင့္ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္း ေနသည္။

တင္းက်ပ္သည့္ ကိုင္တြယ္ ေျဖရွင္းမႈမ်ားေၾကာင့္ သီရိလကၤာ ရဲမ်ားႏွင့္ ျပည္သူမ်ား ပဋိပကၡျဖစ္သည္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား အပါအဝင္ လူအမ်ားအျပား ဒဏ္ရာရသည္။ သီရိလကၤာ အစိုးရအတြက္ ေျမငွားစာခ်ဳပ္မွ ရသည့္ေငြသည္ ႏုိင္ငံေတာ္ ဘ႑ာအတြက္ အေထာက္အပံ့ ျဖစ္ေသာ္လည္း ထိုေနရာမွ ေျပာင္းေရႊ႕ရသည့္ ျပည္သူမ်ားကို ေနစရာေပးရမႈ၊ ယခင္အတိုင္း အလုပ္အကိုင္ ဖန္တီးေပးရမႈ စသည္ျဖင့္ စားဝတ္ေနေရး ႏွင့္ စီးပြားေရး အဆင္ေျပ ေစေရးအတြက္ ျပန္လည္ ဖန္တီးေပးရမႈ တို႔မွာ တ႐ုတ္တို႔ ထို ၉၉ ႏွစ္တာ ရသည့္အျမတ္ ႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္လွ်င္ အလြန္ နည္းပါးမည္ ျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ အစိုးရအာဏာ ႏွင့္ စီမံကိန္းသည္ သီရိလကၤာ ျပည္သူတို႔ အတြက္ ျပန္ျပင္၍မရေပ။ ထို႔ျပင္ သီရိလကၤာႏိုင္ငံ သည္ လူ႔အခြင့္အေရး ေကာင္းမြန္ေသာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ မထြန္းကားသည့္ ႏုိင္ငံျဖစ္ ေသာေၾကာင့္ အစိုးရ စီမံကိန္းကို တားဆီး၍ ရမည္မဟုတ္ေပ။

တ႐ုတ္စီမံကိန္းက ေနာက္ဆံုး အေကာင္အထည္ ေပၚသြားမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ တ႐ုတ္တို႔၏ စီးပြားေရး ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕ ျခင္းက တျခားႏိုင္ငံမွ ျပည္သူမ်ား အတြက္ ၾကာရွည္သည့္ ႐ုန္းကန္မႈမ်ား ျဖစ္ေစႏုိင္သည္။ သို႔ေသာ္ တ႐ုတ္တို႔က ဂ႐ုစိုက္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ယခုအခ်ိန္မွစ၍ ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲ သီရိလကၤာႏိုင္ငံ ရွိ ေဒသခံ ျပည္သူတို႔ ထို႐ုန္းကန္ရသည့္ ဒုကၡကို ခံစားရေတာ့မည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း တင္ျပလုိက္ ရပါသည္။

ျမ၀တီေန႔စဥ္သတင္းစာ ၊ စာ(၂၄)

No comments:

Post a Comment

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...