ယဥ္ေက်းမႈ အဆင့္အတန္း ျမင့္ေသာႏုိင္ငံ
''ပညာေရးဟာ ႏိုင္ငံရဲ႕ အေျခခံအုတ္ျမစ္ ပါပဲ။ ပညာေရးရဲ႕ အႏွစ္သာရ၊ ပညာေရးရဲ႕ အဆံုးစြန္ ပန္းတိုင္ဟာ အက်င့္စာရိတၱ ပ်ဳိးေထာင္ေရးပဲ ျဖစ္တယ္'' ဟု ပေလတိုက ဆိုခဲ့သည္။ ေက်ာင္းစာ သင္ခန္းမ်ား ဖြင့္ႏိုင္ေလ၊ ေထာင္တံခါးမ်ား ပိတ္ႏိုင္ေလ ဆိုသည္မွာ ေက်ာင္းမ်ားက လူလိမၼာ၊ လူယဥ္ေက်းမ်ား ျဖစ္လာရန္ လိုအပ္ေသာ ကိုယ္က်င့္တရား ရွိသူမ်ား ေမြးထုတ္ ေပးျခင္းကို ေဖာ္ၫႊန္းသည္။
မဃေဒဝ လကၤာတြင္ ''အက်င့္စာရိတၱ၊ ဝါရိတၱဟု၊ အလွရတနာ၊ ျမတ္တန္ဆာလည္း၊ သတၱဝါခ်င္း၊ မင္းဆင္းရဲသား၊ မပိုင္းျခားဘူး၊ ေလးပါးႀကီးငယ္၊ မ်ဳိးႏြယ္မဆို၊ ရြယ္ပ်ဳိႏုရင့္၊ ဆင္တိုင္းတင့္၏'' ဟု ဆိုထားရာ လူသားတုိင္းႏွင့္ အတင့္တယ္ဆံုး အရာမွာ မြန္ျမတ္ သန္႔ရွင္းေသာ အက်င့္စာရိတၱ ကို ေမြးျမဴ ႏုိင္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။
ေက်ာင္းမ်ားတြင္ စာရိတၱပညာကို သင္ၾကား ေနၾကရာ ကိုယ္ႏႈတ္ ႏွလံုးသံုးပါးလံုး ျဖင့္ ယဥ္ေက်းေသာ အျပဳအမူ၊ အေျပာအဆို၊ အေနအထိုင္၊ အက်င့္အႀကံ မ်ား စြဲၿမဲစြာ သေႏၶတည္ မိရန္လိုသည္။ ႀကီးသူကို ႐ိုေသ၊ ရြယ္တူကို ေလးစား၊ ငယ္သူကို သနား ဆိုသည့္ ျမန္မာ့လူမႈ အဖြဲ႕အစည္း၏ ေကာင္းျမတ္ လွသည့္ အစဥ္အလာမ်ားကို ေလးစား လိုက္နာ တတ္သည့္ ႏွလံုးသားမ်ား ဖြံ႕ၿဖိဳး ရွင္သန္လာရန္ လိုသည္။
ေကာင္းေသာ ကိုယ္က်င့္တရား ဟူသည္မွာ အက်င့္စာရိတၱ၊ စိတ္ေနစိတ္ထား ေကာင္းမြန္ ျမင့္ျမတ္ျခင္း ကို ဆိုလိုသည္။ မတရားမႈႏွင့္ မေကာင္းမႈ မွန္သမွ်ကို မလိုလားဘဲ ရြံရွာ မုန္းတီးျခင္း၊ ေကာင္းမႈႏွင့္ တရားမွ်တမႈ မွန္သမွ်ကို လိုလား ႏွစ္သက္ျခင္း၊ ႐ိုးသား ေျဖာင့္မတ္ျခင္း၊ တာဝန္ဝတၱရား ကို ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ျခင္း၊ မိမိ၏ အက်ဳိးေက်းဇူး ႏွင့္ သူတစ္ပါး အက်ဳိးေက်းဇူး တုိ႔ကို ယုတ္ေလ်ာ့ ေစမည့္အျပဳအမူ၊ အက်င့္အႀကံမ်ားကို ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္း၊ အားလံုး၏ အက်ဳိးေက်းဇူး ပြားမ်ားရာ ပြားမ်ားေၾကာင္း ကို ထာဝစဥ္ ေရွး႐ႈျခင္း၊ သစၥာရွိျခင္း၊ ႏွလံုးသား ယဥ္ေက်း သိမ္ေမြ႕၍ သူတစ္ပါးကို ၾကင္နာ သနားတတ္ၿပီး ေမတၱာ က႐ုဏာတရား ႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း စသည္ တို႔သည္ ကိုယ္က်င့္တရား ျဖစ္သည္ဟု စာေရးဆရာ မံုရြာဝင္းေဖ က သူ၏ ကိုယ္က်င့္တရား ႏွင့္ ဘဝတက္လမ္း စာအုပ္တြင္ ေရးသားခဲ့သည္။
ယေန႔ အိုင္တီေခတ္တြင္ ေမြးဖြား လာေသာ ကေလးမ်ားသည္ မ်က္စိႀကီး၊ နားႀကီးမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ေခတ္ေပၚ အိုင္တီပစၥည္း မ်ားကို ဆရာ၊ ဆရာမ မ်ားထက္ပင္ ပိုင္ႏုိင္ ကြၽမ္းက်င္စြာ ကိုယ္တုိင္ သံုးစြဲတတ္ ေနၾကသည္။ ေခတ္ေပၚ ဗန္းစကားမ်ား၊ စကားဝွက္ အသံုးအႏႈန္း မ်ားကိုလည္း ကြၽမ္းက်င္ ၾကသည္။ အဆိုးရြားဆံုး အခ်က္တစ္ခ်က္မွာ ထိုမွ အေျပာအဆို၊ အျပဳအမူ၊ အသံုးအႏႈန္း မ်ား၊ အမူအက်င့္ မွားမ်ား ေက်ာင္းစာသင္ခန္း တြင္ ယူေဆာင္ ပ်ံ႕ႏွံလာျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူ ယွဥ္တြဲ သင္ၾကားရသည့္ စာသင္ခန္းထဲတြင္ မဖြယ္မရာ အျပဳအမူ အေျပာအဆိုမ်ား ျပန္႔ပြား လာျခင္းသည္ ယဥ္ေက်းေသာ လူ႕ေဘာင္ အဖြဲ႕အစည္း အတြက္ မေကာင္းလွေပ။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူ မ်ားကို စာရိတၱပညာ သင္ၾကား ေပးရာတြင္ ဆရာ၊ ဆရာမ မ်ားက မေကာင္းေသာ အျပဳအမူ၊ အက်င့္အႀကံ တို႔ကို မျပဳလုပ္ မက်င့္ႀကံ ေစရန္ ေမတၱာတရား ေရွ႕ထား၍ ကေလးမ်ား၏ ႏွလံုးသားတြင္ စာနာစိတ္၊ ေမတၱာစိတ္ တို႔ကို ထည့္သြင္း ေပးႏုိင္ၾက ရမည္ ျဖစ္သည္။ ထိုအခါ ကိုယ္စိတ္ ႏွလံုးသံုးပါးျဖင့္ ႐ိုင္းပ်ေသာ၊ မဖြယ္မရာ အျပဳအမူ မ်ားကို ကေလးမ်ား ျပဳမူရန္ ဝန္ေလး လာမည္ ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းမွ ခံစားသိျမင္ နားလည္ခဲ့ေသာ အေတြးအျမင္ မ်ားသည္ ျပင္ပလူမႈ ဝန္းက်င္ အသိုင္းအဝိုင္း အထိပါ ထိေရာက္မႈ ရွိသည္။
သို႔ျဖစ္ရာ ကိုယ္က်င့္တရား ေကာင္းမြန္ေသာ၊ ႏွလံုးရည္ လွေသာ အရင္းအျမစ္ စြမ္းရည္မ်ားကို ကေလးမ်ား၌ ငယ္စဥ္ ကာလမွစ၍ ကိုယ္ႏွင့္မကြာ ပါလာေစရန္ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားက သြန္သင္ ေပးၾကရမည္ ျဖစ္သည္။ သို႔မွသာ တည္ေဆာက္ လိုသည့္ ယဥ္ေက်းေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း၊ ေခတ္မီ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္၍ ယဥ္ေက်းမႈ အဆင့္အတန္း ျမင့္ေသာ ႏုိင္ငံအျဖစ္ ေဖာ္ေဆာင္ ႏိုင္မည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း အႀကံျပဳ ေရးသား လိုက္ရ ေပသည္။
( အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ )
#Yadanarpondaily
No comments:
Post a Comment