ေႏြရာသီ ေကာက္ေၾကာင္းအစ
ေႏြရာသီ ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္ဆြဲရန္ ကြၽန္မ စတင္ ျပင္ဆင္ လိုက္သည္။ သည္တစ္ခ်ပ္ ႏွင့္ဆိုလွ်င္ ေႏြရာသီ ပန္းခ်ီကား (၃၁)ခ်ပ္ ျပည့္ၿပီ။ တစ္ႏွစ္ ႏွင့္ တစ္ႏွစ္ မတူႏိုင္ေသာ ေဆးေရာင္ မ်ားျဖင့္ ေျပာင္းလဲ ေရးဆြဲ ခ့ဲရသည္။အဘယ့္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ရာသီဥတု ႏွင့္ ေႏြရာသီမွာ ဆက္စပ္ ေနျခင္း ေၾကာင့္ပင္။ ထုိ႔အတူ ပန္းခ်ီ ဆိုသည္ မွာလည္း ထုိအရာ မ်ားႏွင့္ ဆက္စပ္ ေနသည္ မဟုတ္ပါလား။
ပန္းခ်ီကား မ်ားမွာ တစ္ႏွစ္ထက္ တစ္ႏွစ္ အေရာင္ေတြ ပုိ၍လင္း လာသည္။ ေနေရာင္၏ စူးရွမႈမွာ ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္လုံး ကုိ ပုိမုိ စုိးမုိးလာ ခ့ဲသည္။ ေနာင္ႏွစ္ မ်ားတြင္ ပန္းခ်ီကားမွာ ပတ္ဝန္းက်င္ အေနအထား၊ သဘာဝ ပုံရိပ္မ်ား မျမင္ရ ေလာက္ေအာင္ပင္ အဝါေရာင္၊ အျဖဴေရာင္ မ်ားျဖင့္ ျပည့္ေန မည္လား မေျပာတတ္ေပ။ ယခုေတာ့ ေႏြဦး အစမုိ႔ ဝါ၊ စိမ္း၊ ၾကား သစ္ရြက္ေလး ေတြႏွင့္ လွပ ေနေပဦးမည္။ အရြက္ဗလာ က်င္းသည့္ ႐ုိးတံရင္း အပင္မ်ား ကလည္း တစ္မ်ဳိး အလွဆင္ ဦးမည္။ ေကာင္းကင္၏ ၾကည္လင္မႈ ကုိလည္း ေကာင္းစြာ ျမင္ရ ေသးသည္။ သည္အထဲ တြင္မွ ထူးထူးျခားျခား ပုံရိပ္အခ်ဳိ႕ လည္း ပါဝင္ ေပဦးမည္။
ေႏြရာသီ စလွ်င္ ကေလးေတြလည္း ေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္ ေရာက္ေလၿပီ။ ကေလးမ်ား ေျပးလႊား ေဆာ့ကစား ေနၾကသည့္ ျမင္ကြင္းကေတာ့ ႐ုိးမသြားေပ။ တခ်ဳိ႕ ကေလးမ်ား ေႏြရာသီ ဗုဒၶဘာသာ သင္တန္း၊ အဂၤလိပ္စာ၊ ကြန္ပ်ဴတာ စသည္ျဖင့္ မိဘမ်ား လက္ကုိ ဆြဲလ်က္ တစ္မ်ဳိး၊ ကုိယ္တိုင္ စက္ဘီး ကေလးမ်ားျဖင့္ တစ္ဖုံ၊ အမ်ဳိးမ်ဳိး အစုံစုံေသာ အေနအထား မ်ားျဖင့္ သင္တန္းသြား ေနၾကသည္။ တစ္ေန႔ ကြၽန္မတို႔ အနီးနား ရိွ ကြန္ပ်ဴတာ သင္တန္း တစ္ခုသုိ႔ ကေလးမ်ား အဖြဲ႕လိုက္ ေရာက္လာသည္။ သင္တန္း မစခင္ သင္တန္းေရွ႕ ခုံတန္းလ်ားတြင္ ကေလး အသီးသီး မုန္႔စား၍ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ႏွစ္သက္ရာ စကားေျပာ ျငင္းခုံ ၾကရင္းျဖင့္ ေစာင့္ေန ၾကသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ကေလး သုံးေယာက္ အေျပးေရာက္ လာၿပီး တစ္ေယာက္က ထိုင္ေနေသာ ကေလးမ်ား ဘက္သုိ႔ ''မင္းတို႔ သင္တန္း လာတက္ တာလား'' ကေလး တစ္ေယာက္က ''ေအး ဟုတ္တယ္။ မင္းကေရာ အက်ႌေတြ ကလဲ ေပလို႔ပါလား။ ကစားလာတာ လား'' ဟုေမးရာ ထုိကေလး ျပန္အေျဖတြင္ အနီးမွ ကြၽန္မပင္ မ်က္ရည္ က်မိသည္။ ''မဟုတ္ပါ ဘူးကြ။ ငါတို႔က ဟုိနားက ဆိုင္ကယ္ ျပင္ဆိုင္မွာ အလုပ္ လာကူတာ။ ေက်ာင္းတက္ရင္ စရိတ္ ရေအာင္။ မင္းတို႔ ကြန္ပ်ဴတာ သင္တန္း တက္တာ ေကာင္းတယ္။ ငါတို႔ဆိုင္ကေန သင္တန္းလာ တက္တ့ဲ သူငယ္ခ်င္း ေတြကုိ အၿမဲၾကည့္ ေနတာကြ။ အလုပ္ မအားလုိ႔ မလာရတာ'' ။ ထုိကေလး ထံတြင္ အားငယ္ေသာ၊ သိမ္ငယ္ေသာ အၾကည့္
ႏွင့္ အမူအရာမ်ဳိး မေတြ႕ရ။ အရြယ္ႏွင့္ မလိုက္ေအာင္ပင္ ဘဝကုိ က်ရာ တာဝန္ယူရင္း ေက်ာ္ျဖတ္ သြားရန္ ျပင္ဆင္ ထားပုံရသည္။
ကြၽန္မတို႔ အစ္ကုိ၊ အစ္မမ်ား ေက်ာင္းေနစဥ္ ရွစ္တန္း၊ ကုိးတန္း ဆိုလွ်င္ ေက်ာင္းသား ႀကီးမ်ား ျဖစ္ေနၾကၿပီး ကုိယ္တိုင္ ရပ္တည္ ႏိုင္ေသာ အေနအထားမွာ ေက်ာင္းမွ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိဘမွ ေသာ္လည္း ေကာင္း အားထား ရေသာ အသြင္သဏၭာန္ ေပၚလြင္ လွသည္။ ကြၽန္မတို႔ ရွစ္တန္း၊ ကုိးတန္း အခ်ိန္မွာေတာ့ ရင္ခြင္ပိုက္ ကေလးငယ္ ပမာ မိဘေနာက္က တေကာက္ေကာက္ လိုက္ကာ မိဘ ညႊန္ၾကားခ်က္ အတိုင္း လိုက္နာ ခ့ဲရသည္။ ယခု ကေလးမ်ားမွာ ကြၽန္မတို႔ ထက္ပင္ ငယ္ရြယ္လြန္း လွသည္။ သုိ႔ေသာ္ သူတို႔ ကုိယ္တိုင္ ဘဝကုိ တည္ေဆာက္ ေနၾကရသည္က ဘာကုိ အေၾကာင္းရွာ အျပစ္ဖြဲ႕ ရမည္နည္း။ ကြၽန္မတို႔ ငယ္ငယ္ အေဖ တစ္ေယာက္တည္း ရွာတာကုိ မိသားစု တစ္စုလံုး ဝမ္းဝ႐ုံ အျပင္ လွေအာင္ပါ ဆင္ႏိုင္ ခ့ဲသည္။ ယေန႔ အခ်ိန္တြင္ မိသားစု အားလုံး အရြယ္ေရာက္ သူတိုင္း အလုပ္လုပ္မွ ဝမ္းဝေအာင္ စားႏိုင္သည့္ အေျခ အေန၊ အရင္က ဒီအရြယ္ ဆိုလွ်င္ မိဘ အရိပ္ေအာက္ မုန္႔ဖုိးေတာင္း၊ ကစား ေနရမည့္ အရြယ္၊ အခုေတာ့ အမ်ား လက္ခံ မထားသည့္ ''ကေလး အလုပ္သမား'' အျဖစ္ ေႏြရာသီ အခ်ိန္မ်ားကုိ ထုိ ကေလးမ်ား မွာ ေက်ာ္ျဖတ္ ၾကရမည္ ျဖစ္သည္။
မႏွစ္က ကြၽန္မ ပန္းခ်ီကားတြင္ မူလတန္း အဆင့္ထိ ေက်ာင္းဝင္ေၾကး ကင္းလြတ္ခြင့္ သတင္းေၾကာင့္ ကေလး မိဘမ်ား ေပ်ာ္ရႊင္ ေနၾကသည့္ ပုံရိပ္ေလး မ်ားကုိ ထည့္သြင္း ေရးဆြဲ ထားသည္။ ေႏြရာသီ၏ အပူေရာင္ သန္းသည့္ ေနရာမ်ားတြင္ အၿပဳံးမ်ားျဖင့္ အစားထုိးကာ အလွဆင္ ခ့ဲသည္။ ယခု ပန္းခ်ီကား တြင္ေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္ တြင္ အရြက္ေၾကြမ်ား မ်ားလြန္း လွသည္။ ေနေရာင္မွာ ပုိမုိ ေတာက္ပ ေနသည္။ ႐ုိးတံေပၚမွာ အရြက္ ဗလာျဖင့္ သစ္ပင္မ်ား ပါဝင္လာသည္။ စိမ္းတစ္ဝက္ ဝါတစ္ဝက္ အပင္ေတြ အထက္က ေႏြဥၾသ၏ ပုံမွာေတာ့ သာယာေသာ သံစဥ္ သေကၤတ ေလး ခ်န္ထား ခ့ဲသည္။ ေနာက္ေတာ့ သင္တန္း သြားေသာ ကေလးအခ်ဳိ႕ ပုံႏွင့္ သင္တန္းႀကိဳ၊ ပုိ႔ေသာ မိဘမ်ား။ အဲဒီေနာက္ မွာေတာ့ ဆိုင္ကယ္ ျပင္ဆိုင္မွ ကေလးငယ္ မ်ား၏ ပုံကုိေတာ့ ခပ္ေရးေရး ဆြဲထည့္ ရန္ ေကာက္ေၾကာင္း ကုိ ဖြင့္လိုက္ သည္ဆိုလွ်င္ပင္ ေအာ္... ဒီႏွစ္
ေကာက္ေၾကာင္း မွာ စကတည္း ကပင္ ေလးလံလြန္း လွပါလား ....
မဒါေလး
No comments:
Post a Comment